قبادو

لغت نامه دهخدا

قبادو. [ ق َب ْ با ] ( اِخ ) محمود شریف تونسی مکنی به ابوالثناء، شاعری است ادیب که حافظه نیرومند داشته است. وی در شهر تونس تولد و وفات یافت. وفات او به سال 1258 هَ. ق. = 1842 م. اتفاق افتاد. دیوان شعری دارد خطی در دو جزء. رجوع به الاعلام زرکلی ج 3 ص 1018 و طبقات الاطباء ج 2 ص 219 و 230 شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس