قایم راندن

لغت نامه دهخدا

قایم راندن. [ ی ِ دَ ] ( مص مرکب ) کنایه از زبونی و تسلیم شدن. ( حاشیه وحید بر خسرو و شیرین ).
- به قایم راندن ؛ کنایه از زبون شدن :
به حیرت مانده مجنون در خیالش
به قایم رانده لیلی با جمالش.
نظامی.

فرهنگ فارسی

کنایه از زبونی و تسلیم شدن

پیشنهاد کاربران

قایم:خانه ای در شطرنج که شاه در آن کیش و مات می گردد

بپرس