قاچاق انسان در پاراگوئه ( انگلیسی: Human trafficking in Paraguay ) بعنوان یک منبع و کشور ترانزیت برای زنان و کودکان است که در معرض قاچاق انسان، به ویژه قاچاق جنسی، قرار دارند؛ و همچنین یک منبع و کشور ترانزیت برای مردان، زنان و کودکان است که برای کار اجباری قاچاق می شوند. بیشتر قربانیان قاچاق پاراگوئه ای به آرژانتین، اسپانیا و بولیوی برده می شوند، تعداد کمتری از قربانیان در برزیل، شیلی، فرانسه، کره و ژاپن مورد سوء استفاده قرار می گیرند. در یک مورد در سال گذشته، ۴۴ مظنون به قربانیان قاچاق که از پاراگوئه آمده بودند، در فرودگاه بین المللی در آمستردام بازداشت شدند و مقامات هلندی متهمان قاچاق را دستگیر کردند. در یک مورد دیگر، ۱۳ زن پاراگوئه ای در شرایط فحشاء اجباری در یک فاحشه خانه در لاپاز، بولیوی یافت شدند. پاراگوئه یک کشور مقصد برای ۳۰ کودک یتیم اندونزی بود که گفته می شد برای یک اردوی فوتبال بلند مدت به این کشور آورده شده اند، اما این افراد مظنون به قربانیان قاچاق بودند.
یکی از مشکلات جدی بردگی غیرارادی مردان، زنان و کودکان در داخل کشور است. مردم بومی به ویژه در معرض خطر قرار گرفتن کار اجباری یا فحشا اجباری در پاراگوئه و خارج از کشور قرار دارند. کودکان فقیر از مناطق روستایی در معرض استثمار جنسی تجاری و بردگی داخلی در مراکز شهری مانند آسونسیون، سیوداد دل استه و انکارناسیون قرار دارند و شمار قابل توجهی از کودکان خیابانی قربانیان قاچاق هستند. بسیاری از مهاجران غیرقانونی، که برخی از آنها را می توان قاچاق کرد، از طریق منطقه سه گانه مرزی پاراگوئه، آرژانتین و برزیل سفر می کنند.
دولت پاراگوئه به طور کامل با حداقل استانداردها برای حذف قاچاق انسان موافق نیست، با این حال تلاشهای قابل توجهی برای اجرای این کار انجام داده است. دولت اقدامات خود را برای به اجرا درآوردن قانون علیه بزهکاران قاچاق جنسی را افزایش داد، اما ارائه خدمات مناسب به قربانیان قاچاق با کندی صورت می گیرد. اصلاحات در قانون مجازات، توانایی حکومت برای محاکمه موارد قاچاق بین المللی را تقویت کرد، اما نتوانسته است به اندازه کافی کار اجباری یا فحشا اجباری را در داخل کشور ممنوع کند. مقامات پاراگوئه هیچ پیشرفتی در مقابله با همدستی مقامات رسمی با قاچاقچیان انجام نداده اند.
دفتر نظارت و مبارزه با قاچاق انسان در وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا پاراگوئه را در سال ۲۰۱۷ در رده دوم "Tier 2" کشورهای ( مبارزه با قاچاق انسان ) قرار داده است. [ ۱]
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفیکی از مشکلات جدی بردگی غیرارادی مردان، زنان و کودکان در داخل کشور است. مردم بومی به ویژه در معرض خطر قرار گرفتن کار اجباری یا فحشا اجباری در پاراگوئه و خارج از کشور قرار دارند. کودکان فقیر از مناطق روستایی در معرض استثمار جنسی تجاری و بردگی داخلی در مراکز شهری مانند آسونسیون، سیوداد دل استه و انکارناسیون قرار دارند و شمار قابل توجهی از کودکان خیابانی قربانیان قاچاق هستند. بسیاری از مهاجران غیرقانونی، که برخی از آنها را می توان قاچاق کرد، از طریق منطقه سه گانه مرزی پاراگوئه، آرژانتین و برزیل سفر می کنند.
دولت پاراگوئه به طور کامل با حداقل استانداردها برای حذف قاچاق انسان موافق نیست، با این حال تلاشهای قابل توجهی برای اجرای این کار انجام داده است. دولت اقدامات خود را برای به اجرا درآوردن قانون علیه بزهکاران قاچاق جنسی را افزایش داد، اما ارائه خدمات مناسب به قربانیان قاچاق با کندی صورت می گیرد. اصلاحات در قانون مجازات، توانایی حکومت برای محاکمه موارد قاچاق بین المللی را تقویت کرد، اما نتوانسته است به اندازه کافی کار اجباری یا فحشا اجباری را در داخل کشور ممنوع کند. مقامات پاراگوئه هیچ پیشرفتی در مقابله با همدستی مقامات رسمی با قاچاقچیان انجام نداده اند.
دفتر نظارت و مبارزه با قاچاق انسان در وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا پاراگوئه را در سال ۲۰۱۷ در رده دوم "Tier 2" کشورهای ( مبارزه با قاچاق انسان ) قرار داده است. [ ۱]
wiki: قاچاق انسان در پاراگوئه