قاچاق انسان در بلژیک

قاچاق انسان در بلژیک ( انگلیسی: Human trafficking in Belgium ) یک کشور منبع، مقصد و مسیر ترانزیت برای مردان، زنان و کودکانی است، که در معرض قاچاق انسان، به ویژه برای کار اجباری و فحشاء گرفتار شده اند، می باشد. قربانیان از اروپای شرقی، آفریقا، آسیای شرقی، و همچنین برزیل و هند می باشند. برخی از قربانیان از طریق بلژیک به سایر کشورهای اروپایی قاچاق می شوند، جایی که آنها به کار اجباری و فحشا مجبور می شوند. قربانیان مرد در کارخانه ها، کافه ها، سالن های پرورش اندام، مکان های باغبانی، مزارع میوه، مکان های ساختمانی و مغازه های خرده فروشی تحت کار اجباری و بهره برداری قرار می گیرند.
بنا بر گزارش ها، هفت زن بلژیکی در سال ۲۰۰۹ در لوکزامبورگ مجبور به روسپیگری اجباری شدند. طبق گزارش سال ۲۰۰۹ مؤسسه ECPAT، اکثر دختران و کودکانی که در معرض فحشا اجباری در بلژیک قرار گرفته اند از اروپای شرقی و نیجریه هستند؛ برخی از پسران جوان خارجی در شهر بزرگ کشور مورد استثمار قرار می گیرند.
ناظران محلی همچنین گزارش می دهند که بخش بزرگی از کودکانی که در بلژیک قاچاق می شوند بدون نفر همراه بوده و پناهجویان و پناهندگان آسیب پذیر هستند. براساس گزارش اداره مهاجرت بلژیک، دولت بین ماه های ژانویه و ژوئن سال ۲۰۰۹ تعداد ۸ کودک را که به طور قاچاق در کشور زندگی می کردند، شناسائی کرده است. کارگران خارجی به کار اجباری داخلی در بلژیک ادامه می دهند، که برخی هم از اعضای جامعه دیپلماتیک بین الملل شاغل در بلژیک هستند. [ ۱]
دولت بلژیک به طور کامل از حداقل استانداردهای حذف قاچاق انسان تبعیت می کند. دولت نشان داد که به شدت مجرمان قاچاق انسان را مورد تحقیق و پیگرد قانونی قرار داده و محکوم کرده است. در سال ۲۰۰۹ این کشور به تأمین بودجه سازمان های غیردولتی جهت ارائه حفاظت و کمک جامع به قربانیان قاچاق که در معرض فحشا اجباری و استثمار قرار داشتند، اقدام کرد.
دفتر نظارت و مبارزه با قاچاق انسان در وزارت امور خارجه ایالات متحده آمریکا این کشور را را در سال ۲۰۱۷ در سطح اول "Tier 1" کشورهای ( مبارزه با قاچاق انسان ) قرار داد. [ ۲]