قاپول

لغت نامه دهخدا

قاپول. ( اِ ) مخارجه عمارت. ناودانی را نیز گفته اند که بر کناره های بام سازند تا آب باران در آن سیلان کند. و بجای لام کاف هم بنظر آمده است. ( برهان ). و در کتاب السامی فی الاسامی در باب الفاظ ابنیه و امکنه «طنف » را قابول ( با بای موحده ) نوشته. ( السامی چ تهران ص 106 ). و در مصباح المنیر آمده «القابول ، الساباط هکذا استعمله الغزالی و تبعه الرافعی و لم اظفر بنقل فیه » و در کتب لغت دیگر از قوامیس عربی نیامده. ظاهراً لغت فارسی است. ( فرهنگ نظام ) ( از پاورقی برهان چ معین ). و رجوع به قابول شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس