یا
بمعنای آن هست فردی بزهکار در خارج از مرزهای کشور خودش مواردی که �نوعا بزه یا جرم� بصورت یکسان در منشور ملل متحد و بر اساس کنوانسیون های پالرمو و شیکاگو در �حقوق کیفر بین الملل یا حقوق بین الملل کیفر مستفاداز ماده 38 اساسنامه محکمه دیوان بین الملل دادگستری� قبل از انجام جرم با بمحض شروع به جرم یا پس انجام جرم توسط ظابطین کشور مقصد انجام دهد و توسط سیستم عدلیه و اطلاعاتی بشرط آنکه �پیمان نامه استرداد نامه با یک چند کشور�داشته باشد و بشرط آنکه �الباقی محکومیت بزهکار را در کشور مقصد یا همان کشور خودش بگذارند�بشرح ذیل مسترد می نماید:
۱ - بشرط آنکه در کشور مقصد باشد.
۲ - عمل یا فعل نوعا جرم و مستوجب جرم باشد.
۳ - اعمال تروریستی انجام داده باشد یا معاونت در تسهیل آن انجام داده باشد.
۴ - فرد بزهکار با باندهای مافیایی در ارتباط باشد.
۵ - اسلحه و تسلیحات و یا مواد مخدر و انفجاری. . . . همراه او یا در کشور مقصد جاسازی با مباشرت دیگران کرده باشد با ( عنایت معاهده1961مواد مخدر نیویورک )
۶ - قاچاق انسان و جوارح بدن
۷ - گروگانگیری بهر کیفیت و بهر کمیت
در صورت شروط کلی بالا باید موارد ذیل باید رعایت شود:
1 - جرم ارتکابی در قلمرو دولت تقاضاکننده به وسیله اتباع آن دولت و یا اتباع دولت دیگر واقع شده باشد.
2 - جرم ارتکابی در خارج از قلمرو دولت تقاضاکننده به وسیله اتباع آن دولت واقع شده باشد.
3 - جرم ارتکابی در خارج از قلمرو دولت تقاضاکننده به وسیله شخصی غیر از اتباع آن دولت واقع شده باشد. مشروط بر این که جرم ارتکابی مضر به مصالح عمومی کشور تقاضاکننده باشد.
ماده 4 - درخواست رد و یا قبول استرداد با رعایت مقررات مذکور ملهم از مواد 2 - 3 این قانون فقط در مورد جرائم زیر ممکن است :
1 - در مورد هر عملی که طبق قوانین دولت تقاضاکننده مستلزم مجازات جنائی باشد.
2 - در مورد هر عملی که طبق قوانین دولت تقاضاکننده مستلزم مجازات جرم و جنحه و جنایت باشد مشروط بر این که حداکثر مجازات مقرر در قانون کمتر از یک سال حبس نباشد در مورد کسانی که محکومیت یافته اند استرداد در صورتی ممکن است که مدت محکومیت بیشتر از 2 ماه حبس باشد.
پانوشت:
مصوب ۱۶ دسامبر ۱۹۶۶ میلادی ( مطابق با ۲۵/۹/۱۳۴۵ شمسی ) مجمع عمومی سازمان ملل متحد
قانون استرداد مجرمین ۱۳۳۹ و اصلاحیه۱۳۸۶
نگاه کنید: