قانون گذار

/qAnungozAr/

برابر پارسی: آیین گذار

معنی انگلیسی:

lawgiver, lawmaker, legislator

لغت نامه دهخدا

قانون گذار. [ گ ُ ] ( نف مرکب ) آنکه قانون وضع کند. مقنن.

آنکه قانون وضع کند مقنن : منظور قانون گذار از این ماده است است که ...
قانون گذارنده، آنکه قانون وضع کند، مقنن

(گُ ) [ معر - فا. ] (ص فا. ) آن که قانون وضع کند، مقنن .

قانون گذارنده، آن که قانون وضع کند، مُقَنِّن.

legislator (اسم)

مقنن، قانون گذار

legislative (صفت)

قانون گذار

تشریعی , مشرع

مُقَنِّن

مقنن

مجلس

قانون گذار چگونه است قانون گزار