قانون فناوری اطلاعات یا قانون سایبر در رابطه با مسائل قانونی حوزه فناوری اطلاعات، شامل محاسبات و اینترنت می باشد. قانون فناوری اطلاعات در رابطه با حقوق انفورماتیک و کنترل انتشار دیجیتالی اطلاعات و نرم افزارهای الکترونیکی، امنیت اطلاعات و تجارت الکترونیک می باشد. این قوانین به عنوان "قوانین کاغذی" برای "محیط های بدون کاغذ" توصیف شده و باعث پیدایش مسائل به خصوص در رابطه با مالکیت معنوی در قانون قرارداد، حریم خصوصی، آزادی بیان و حوزه قضایی آنلاین و محاسباتی گشته است.
مقررات فناوری اطلاعات محاسباتی و اینترنت با توسعه اولین شبکه های تأمین مالی عمومی مانند ARPANET و NSFNET در ایالات متحده یا JANET در انگلستان تکامل یافته است. [ ۱]
قانون فناوری اطلاعات یک حوزه جداگانه از قانون را تشکیل نمی دهد، بلکه در برگیرنده جنبه هایی از قوانین مربوط به قراردادها، مالکیت معنوی، حفظ حریم خصوصی و محافظت از داده ها است. مالکیت معنوی یکی از اجزای مهم قانون فناوری اطلاعات می باشد که شامل حق چاپ، قوانین استفاده منصفانه و قوانین ویژه در زمینه محافظت از کپی از رسانه های دیجیتال و دور زدن چنین طرح هایی است. حوزه ثبت اختراعات نرم افزاری، حوزه بحث برانگیزی است، و هنوز در اروپا و جاهای دیگر در حال تحول است.
در بسیاری از کشورها، حوزه هایی از صنایع محاسباتی و ارتباطاتی توسط نهادهای دولتی مورد نظارت و حکمرانی قرار می گیرند.
قوانینی جهت استفاده از رایانه ها و شبکه های رایانه ای به ویژه در مورد مسائل مربوط به دسترسی های غیرمجاز، حفظ حریم خصوصی داده ها و هرزنامه ها وجود دارد. علاوه بر این محدودیت هایی برای استفاده از رمزنگاری و تجهیزاتی که ممکن است برای دفاع درمقابل طرح های محافظت از کپی به کار گرفته شود، در نظر گرفته شده است. هم چنین صادرات سخت افزار و نرم افزار در بین ایالت های به خصوص در داخل ایالت متحده آمریکا نیز مورد کنترل قرار می گیرد.
قوانینی برای کنترل تجارت در اینترنت، مالیات، محافظت از مشتری و تبلیغات وجود دارد.
قوانینی در رابطه با سانسور در برابر آزادی بیان، قوانین دسترسی عمومی به اطلاعات دولتی و دسترسی فردی به اطلاعاتی که توسط افراد ناشناس در اختیار قرار می گیرد وجود دارد. همچنین قوانینی برای تعیین اینکه کدام داده ها به دلیل اجرای قانون باید نگهداری شوند و و کدام داده ها به دلیل مسائل مربوط به حفظ حریم خصوصی قابل نگهداری و جمع آوری نیستند وجود دارد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمقررات فناوری اطلاعات محاسباتی و اینترنت با توسعه اولین شبکه های تأمین مالی عمومی مانند ARPANET و NSFNET در ایالات متحده یا JANET در انگلستان تکامل یافته است. [ ۱]
قانون فناوری اطلاعات یک حوزه جداگانه از قانون را تشکیل نمی دهد، بلکه در برگیرنده جنبه هایی از قوانین مربوط به قراردادها، مالکیت معنوی، حفظ حریم خصوصی و محافظت از داده ها است. مالکیت معنوی یکی از اجزای مهم قانون فناوری اطلاعات می باشد که شامل حق چاپ، قوانین استفاده منصفانه و قوانین ویژه در زمینه محافظت از کپی از رسانه های دیجیتال و دور زدن چنین طرح هایی است. حوزه ثبت اختراعات نرم افزاری، حوزه بحث برانگیزی است، و هنوز در اروپا و جاهای دیگر در حال تحول است.
در بسیاری از کشورها، حوزه هایی از صنایع محاسباتی و ارتباطاتی توسط نهادهای دولتی مورد نظارت و حکمرانی قرار می گیرند.
قوانینی جهت استفاده از رایانه ها و شبکه های رایانه ای به ویژه در مورد مسائل مربوط به دسترسی های غیرمجاز، حفظ حریم خصوصی داده ها و هرزنامه ها وجود دارد. علاوه بر این محدودیت هایی برای استفاده از رمزنگاری و تجهیزاتی که ممکن است برای دفاع درمقابل طرح های محافظت از کپی به کار گرفته شود، در نظر گرفته شده است. هم چنین صادرات سخت افزار و نرم افزار در بین ایالت های به خصوص در داخل ایالت متحده آمریکا نیز مورد کنترل قرار می گیرد.
قوانینی برای کنترل تجارت در اینترنت، مالیات، محافظت از مشتری و تبلیغات وجود دارد.
قوانینی در رابطه با سانسور در برابر آزادی بیان، قوانین دسترسی عمومی به اطلاعات دولتی و دسترسی فردی به اطلاعاتی که توسط افراد ناشناس در اختیار قرار می گیرد وجود دارد. همچنین قوانینی برای تعیین اینکه کدام داده ها به دلیل اجرای قانون باید نگهداری شوند و و کدام داده ها به دلیل مسائل مربوط به حفظ حریم خصوصی قابل نگهداری و جمع آوری نیستند وجود دارد.
wiki: قانون فناوری اطلاعات