قانون غلات

دانشنامه آزاد فارسی

قانون غَلّات (Corn Laws)
با آن که پیشینۀ قانون غلات به قرن ۱۲م برمی گردد، اما در ۱۸۱۵ بود که این قانون اهمیت یافت. پس از جنگ های ناپلئونی، زمین داران و تولیدکنندگان محصولات کشاورزی، که با رکود رو به رو شده بودند، برای جلوگیری از سقوط قیمتِ تولیدات کشاورزی با استفاده از نفوذ و قدرت سیاسی در پارلمان، قانون غلات ۱۸۱۵ را به تصویب رساندند. براساس این قانون، ورود غلات از خارج از کشور تا زمانی که قیمت گندمِ تولید شده در انگلستان به رقم ازپیش تعیین شده ای نرسیده بود، ممنوع اعلام شد. قانون غلات تا حدودی در تثبیت قیمت ها و پاسداری از منافع کشاورزان انگلیسی در مقابل رقبای خارجی موفق بود، اما ادامۀ حمایت از تولیدات کشاورزی داخلی سبب شد تا قیمت نان در انگلستان به شدت افزایش یابد و به اقشار فقیر فشار وارد شود. در این میان، صاحبان صنایع نیز به قانون غلات اعتراض کردند و آن را باعث افزایش دستمزد کارگران و بالارفتن قیمت کالاهای صنعتی و درنتیجه کاهش قدرت رقابت کالاهای انگلیسی در بازارهای جهانی دانستند. سرانجام با شدت یافتن مخالفت با قانون غلات و همچنین قحطی سیب زمینی در ایرلند، این قانون در ۱۸۴۶ در زمان نخست وزیری رابرت پیل لغو شد.

پیشنهاد کاربران

بپرس