قوانین حمورابی یا همورابی ترجمه به فرانسه: M. de Morgan پاریس 1904 ( قانون همورابی در 1901 در شوش پیدا شده و سه سال بعد به فرانسه ترجمه شده است ) ترجمه ی دیگر: Pierre Cruveilhier پاریس 1938 تفسیر قوانین حمورابی ( ( Librairie Ernest Leroux ( برخی قوانینی که
... [مشاهده متن کامل]
میان 67 تا 99 می باشند، از این متن ترجمه شده است؛ همچنین پیچیدگی برخی قوانین هم به کمک این تفسیر روشن شده است ) ترجمه از فرانسه به فارسی با بهره گیری از متن اسپانیایی www. luarna. com ) و عربی ( ترجمه محمود الامین ) : علی محمد عالیقدر sayogine@yahoo. com 09163657861
قانون های 1 تا 5 در باره ی اصول محاکمه 1ـ اگر کسی دیگری را به قتل متهم کند و ( برای اعتراف گیری ) او را بازجویی ( و در فشار روانی گذارد ) نماید ولی نتواند گناه او را ثابت کند، متهم کننده سزاوار مرگ است. 2ـ اگر کسی برای اعتراف گرفتن از دیگری که او را به قتل متهم
کرده او را بازجویی کند ( و در فشار روانی گذارد ) ، ولی نتواند از وی اعتراف بگیرد، متهم به رودخانه برود و در آن بپرد؛ اگر غرق شد، متهم کننده می تواند خانه ی او را صاحب شود؛ ولی اگر رهایی یافت و رودخانه بی گناهی وی را نشان داد، تهمت زننده سزاوار مرگ است و متهم
خانه ی او را صاحب خواهد شد. 3ـ اگر کسی در دادگاه برای گواهی دادن علیه متهم برخیزد ولی نتواند دادگاه را متقاعد کند، اگر در آن اتهام پای مرگ و زندگی در میان باشد، شاهد سزاوار مرگ می باشد؛ 4ـ ولی اگر برای چیزهای دیگری چون پول یا یویناس ( غلات ) گواهی می دهد، ( و
نمی تواند دادگاه را قانع کند ) جریمه خواهد شد. ( یویناس yavinâs. یوین: غله. این واژه اوستایی است+ پسوند جمع سانسکریت «آس» ) 5 ـ اگر یک قاضی حکمی بدهد و آن را مطابق قانون بنویسد و سپس آن را بشکند، باید قاضی را برای شکستن رأی به دادگاه کشاند و دوازده برابر جریمه
ای که دادگاه تعیین می کند، بپردازد و از صندلی قضاوت بر کنار شود و هرگز قضاوت نکند. قانون های 6 تا 25 در باره ی دزدی و کیفر دزدان 6ـ اگر کسی چیزی از ایزدکده ( معبد ) یا کاخ بدزدد، سزاوار مرگ می باشد و کسی هم که مال دزدی را خریده، محکوم به مرگ است. 7ـ اگر کسی
بدون شاهد یا قرار داد از پسر یا برده مردی، طلا یا نقره، برده یا کنیز، گاو یا گوسفند، الاغ یا هر چیز دیگری بخرد و به این خاطر متهم شود، دزد محسوب شده و به مرگ محکوم است. 8 ـ اگر کسی گوساله، گوسفند، خر، خوک یا قایقی را که مال کاخ یا ایزدکده باشد، بدزدد، سی برابر
آن را باید بپردازد. اگر آنها متعلق به مرد آزادی باشد، باید ده برابر آنها را بپردازد؛ و اگر نتواند بپردازد، باید کشته شود. 9ـ اگر کسی چیزی گم کند و آن را نزد دیگری ببیند، اگر آن کس بگوید: فروشنده ای آن را به من فروخت و من در برابر شاهدان پولش را پرداختم، و
صاحب آن چیز هم بگوید: من هم شاهد دارم که این مال من است، آن گاه باید فروشنده باید شاهدان را بیاورد؛و صاحب مال گمشده نیز باید شاهدان خود را بیاورد تا حرف او را تأیید کنند. قاضی گفته های آنان را بررسی می کند. شاهدان صاحب مال گمشده و شاهدان کسی که می گوید آن
را خریده، هر چه می دانند در برابر خداوند می گویند. اگر هر دو طرف شهادت دهند، ثابت می شود فروشنده دزد است و به مرگ محکوم می شود. صاحب مال گمشده، مال خود را دریافت می کند خریدار هم پول خود را از فروش خانه ی دزد بر می دارد؛ 10ـ اگر خریدار نتواند فروشنده و شاهدان
خود را بیاورد، ولی صاحب مال گمشده شاهد بیاورد، خریدار دزد است و به مرگ محکوم می شود و مال به صاحب آن بر می گردد. 11ـ اگر مدعی مال گمشده نتواند شاهد بیاورد تا ادعای او را ثابت کند، ، بدکار و افترا زن شمرده شده و به مرگ محکوم می شود. 12ـ اگر فروشنده مرده باشد،
خریدار می تواند پنج برابر پولی را که در دادگاه اعلام کرده که به فروشنده داده، از فروش خانه ی فروشنده بردارد. 13ـ اگر شاهدان مدعی مال گمشده در دسترس نباشند، قاضی به او مهلتی شش ماهه می دهد. اگر تا پایان زمان تعیین شده شاهدی پیدا نشد، او بدکار است و باید جریمه
ای برای این پرونده بپردازد. 14ـ اگر کسی کودکی را بدزدد و برای خود نگهدارد، سزاوار مرگ خواهد بود. 15ـ اگر کسی برده یا کنیز یکی از درباریان را ( بدون آگاهی ) آنان از دروازه های کاخ بیرون ببرد، سزاوار مرگ خواهد بود. 16ـ اگر کسی برده یا کنیز فراری از دربار یا متعلق
به مرد آزاد دیگری را در خانه ی خود پناه دهد و با وجود اعلام تشریفات دربار مبنی بر فرار برده یا کنیز، او را از خانه ی خود بیرون نکند، سزاوار مرگ خواهد بود. 17ـ اگر برده یا کنیزی فراری در میان کشتزار کسی پیدا شود، یابنده باید او را به ارباب آن برده تحویل دهد؛
و ارباب نیز 10 گرم نقره به یابنده بپردازد. 18ـ اگر برده یا کنیز فراری از گفتن نام ارباب خود، خودداری کند، باید او را به کاخ ببرند تا مأموران دربار نام اربابش را از او بگیرند و وی را به اربابش تحویل دهند. 19ـ اگر یابنده آن برده یا کنیز را در خانه ی خود نگهدارد
و بعدا راز او افشا شود، سزاوار مرگ خواهد بود. 20ـ اگر آن برده یا کنیز فراری ( پیش از تحویل دادنش به ارباب ) در نزد کسی که او را یافته بمیرد، یابنده نزد ارباب آن برده یا کنیز به خدا سوگند می خورد ( که نقشی در مرگ او نداشته ) و او را رها خواهند بود. 21ـ اگر کسی
( برای دزدی ) خانه ای را سوراخ کند، به تاوان شکافی که در خانه پدید آورده، باید کشته شده و به خاک سپرده شود. 22ـ کسی که دزدی یا راهزنی کند و دستگیر شود، سزاوار مرگ می باشد. 23ـ اگر دزد دستگیر نشود، کسی که مال از دست داده به پیشگاه خداوند ( ایزدکده ) رفته و فهرست
آن چه را از وی دزدیده اند، بازگو می کند و ( مردم ) و بزرگ شهری که در آن دزدی شده، تاوان وی را می دهند. 24ـ اگر دزدی به کشته شدن صاحب مال بینجامد، ( مردم ) و بزرگ شهر باید 276 گرم نقره به بازماندگانش بپردازند. ( واژه ی مین در متن اکدی برابر ارزش یک برده . . .
... [مشاهده متن کامل]
میان 67 تا 99 می باشند، از این متن ترجمه شده است؛ همچنین پیچیدگی برخی قوانین هم به کمک این تفسیر روشن شده است ) ترجمه از فرانسه به فارسی با بهره گیری از متن اسپانیایی www. luarna. com ) و عربی ( ترجمه محمود الامین ) : علی محمد عالیقدر sayogine@yahoo. com 09163657861
قانون های 1 تا 5 در باره ی اصول محاکمه 1ـ اگر کسی دیگری را به قتل متهم کند و ( برای اعتراف گیری ) او را بازجویی ( و در فشار روانی گذارد ) نماید ولی نتواند گناه او را ثابت کند، متهم کننده سزاوار مرگ است. 2ـ اگر کسی برای اعتراف گرفتن از دیگری که او را به قتل متهم
کرده او را بازجویی کند ( و در فشار روانی گذارد ) ، ولی نتواند از وی اعتراف بگیرد، متهم به رودخانه برود و در آن بپرد؛ اگر غرق شد، متهم کننده می تواند خانه ی او را صاحب شود؛ ولی اگر رهایی یافت و رودخانه بی گناهی وی را نشان داد، تهمت زننده سزاوار مرگ است و متهم
خانه ی او را صاحب خواهد شد. 3ـ اگر کسی در دادگاه برای گواهی دادن علیه متهم برخیزد ولی نتواند دادگاه را متقاعد کند، اگر در آن اتهام پای مرگ و زندگی در میان باشد، شاهد سزاوار مرگ می باشد؛ 4ـ ولی اگر برای چیزهای دیگری چون پول یا یویناس ( غلات ) گواهی می دهد، ( و
نمی تواند دادگاه را قانع کند ) جریمه خواهد شد. ( یویناس yavinâs. یوین: غله. این واژه اوستایی است+ پسوند جمع سانسکریت «آس» ) 5 ـ اگر یک قاضی حکمی بدهد و آن را مطابق قانون بنویسد و سپس آن را بشکند، باید قاضی را برای شکستن رأی به دادگاه کشاند و دوازده برابر جریمه
ای که دادگاه تعیین می کند، بپردازد و از صندلی قضاوت بر کنار شود و هرگز قضاوت نکند. قانون های 6 تا 25 در باره ی دزدی و کیفر دزدان 6ـ اگر کسی چیزی از ایزدکده ( معبد ) یا کاخ بدزدد، سزاوار مرگ می باشد و کسی هم که مال دزدی را خریده، محکوم به مرگ است. 7ـ اگر کسی
بدون شاهد یا قرار داد از پسر یا برده مردی، طلا یا نقره، برده یا کنیز، گاو یا گوسفند، الاغ یا هر چیز دیگری بخرد و به این خاطر متهم شود، دزد محسوب شده و به مرگ محکوم است. 8 ـ اگر کسی گوساله، گوسفند، خر، خوک یا قایقی را که مال کاخ یا ایزدکده باشد، بدزدد، سی برابر
آن را باید بپردازد. اگر آنها متعلق به مرد آزادی باشد، باید ده برابر آنها را بپردازد؛ و اگر نتواند بپردازد، باید کشته شود. 9ـ اگر کسی چیزی گم کند و آن را نزد دیگری ببیند، اگر آن کس بگوید: فروشنده ای آن را به من فروخت و من در برابر شاهدان پولش را پرداختم، و
صاحب آن چیز هم بگوید: من هم شاهد دارم که این مال من است، آن گاه باید فروشنده باید شاهدان را بیاورد؛و صاحب مال گمشده نیز باید شاهدان خود را بیاورد تا حرف او را تأیید کنند. قاضی گفته های آنان را بررسی می کند. شاهدان صاحب مال گمشده و شاهدان کسی که می گوید آن
را خریده، هر چه می دانند در برابر خداوند می گویند. اگر هر دو طرف شهادت دهند، ثابت می شود فروشنده دزد است و به مرگ محکوم می شود. صاحب مال گمشده، مال خود را دریافت می کند خریدار هم پول خود را از فروش خانه ی دزد بر می دارد؛ 10ـ اگر خریدار نتواند فروشنده و شاهدان
خود را بیاورد، ولی صاحب مال گمشده شاهد بیاورد، خریدار دزد است و به مرگ محکوم می شود و مال به صاحب آن بر می گردد. 11ـ اگر مدعی مال گمشده نتواند شاهد بیاورد تا ادعای او را ثابت کند، ، بدکار و افترا زن شمرده شده و به مرگ محکوم می شود. 12ـ اگر فروشنده مرده باشد،
خریدار می تواند پنج برابر پولی را که در دادگاه اعلام کرده که به فروشنده داده، از فروش خانه ی فروشنده بردارد. 13ـ اگر شاهدان مدعی مال گمشده در دسترس نباشند، قاضی به او مهلتی شش ماهه می دهد. اگر تا پایان زمان تعیین شده شاهدی پیدا نشد، او بدکار است و باید جریمه
ای برای این پرونده بپردازد. 14ـ اگر کسی کودکی را بدزدد و برای خود نگهدارد، سزاوار مرگ خواهد بود. 15ـ اگر کسی برده یا کنیز یکی از درباریان را ( بدون آگاهی ) آنان از دروازه های کاخ بیرون ببرد، سزاوار مرگ خواهد بود. 16ـ اگر کسی برده یا کنیز فراری از دربار یا متعلق
به مرد آزاد دیگری را در خانه ی خود پناه دهد و با وجود اعلام تشریفات دربار مبنی بر فرار برده یا کنیز، او را از خانه ی خود بیرون نکند، سزاوار مرگ خواهد بود. 17ـ اگر برده یا کنیزی فراری در میان کشتزار کسی پیدا شود، یابنده باید او را به ارباب آن برده تحویل دهد؛
و ارباب نیز 10 گرم نقره به یابنده بپردازد. 18ـ اگر برده یا کنیز فراری از گفتن نام ارباب خود، خودداری کند، باید او را به کاخ ببرند تا مأموران دربار نام اربابش را از او بگیرند و وی را به اربابش تحویل دهند. 19ـ اگر یابنده آن برده یا کنیز را در خانه ی خود نگهدارد
و بعدا راز او افشا شود، سزاوار مرگ خواهد بود. 20ـ اگر آن برده یا کنیز فراری ( پیش از تحویل دادنش به ارباب ) در نزد کسی که او را یافته بمیرد، یابنده نزد ارباب آن برده یا کنیز به خدا سوگند می خورد ( که نقشی در مرگ او نداشته ) و او را رها خواهند بود. 21ـ اگر کسی
( برای دزدی ) خانه ای را سوراخ کند، به تاوان شکافی که در خانه پدید آورده، باید کشته شده و به خاک سپرده شود. 22ـ کسی که دزدی یا راهزنی کند و دستگیر شود، سزاوار مرگ می باشد. 23ـ اگر دزد دستگیر نشود، کسی که مال از دست داده به پیشگاه خداوند ( ایزدکده ) رفته و فهرست
آن چه را از وی دزدیده اند، بازگو می کند و ( مردم ) و بزرگ شهری که در آن دزدی شده، تاوان وی را می دهند. 24ـ اگر دزدی به کشته شدن صاحب مال بینجامد، ( مردم ) و بزرگ شهر باید 276 گرم نقره به بازماندگانش بپردازند. ( واژه ی مین در متن اکدی برابر ارزش یک برده . . .