قانون تناوب

دانشنامه آزاد فارسی

قانون تَناوُب (Periodic law)
اصلی که بنابر آن، خواص شیمیایی و فیزیکی عناصر تابعی تناوبی از تعداد پروتون های آن هاست. این مفهوم را نخستین بار دیمیتری مندلیف در ۱۸۶۹ پیش نهاد. در آن زمان، او از جرم اتمی نسبی به جای تعداد پروتون بهره برد. تلاش های مشابهی نیز برای قاعده مندکردن خواص شیمیایی عناصر صورت گرفت. در ۱۸۱۷، یوهان دوبرینز، در ۱۸۶۳، جان نیولاندز، و در ۱۸۶۴، لوتار مه یر به قوانین مشابهی دست یافتند. یکی از بزرگ ترین دستاوردهای قانون تناوب توانایی این قانون برای پیش گویی خواص شیمیایی و فیزیکی معینی برای عناصر کشف نشده و ترکیبات ناشناخته ای بود که بعدها رفته رفته به صورت تجربی کشف شدند (← جدول_تناوبی_عناصر). مندلیف این قانون را مستقل از دیگران کشف و طی نظریه ای اعلام کرد. روش مندلیف بدین صورت بود که عناصر را برحسب افزایش جرم اتمی آن ها طبقه بندی کرد، ولی هرگاه خواص دو عنصر را مشابه می دید، آن ها را زیر هم قرار می داد. به این ترتیب، ردیف های افقی دورۀ تناوب و ردیف های عمودی مجموعۀ عناصر مشابه را در خود جای می دادند. بعدها، براثر تغییر اساس طبقه بندی عناصر از اوزان اتمی (جرم اتمی) به اعداد اتمی، ویژگی های فیزیکی و شیمیایی عناصر را تابع تناوب اعداد اتمی آن ها دانستند.

پیشنهاد کاربران

بپرس