قانون بی طرفی

دانشنامه آزاد فارسی

قانون بی طرفی (Neutrality Act)
قانونی که کنگرۀ امریکا به تصویب رساند و در اوت ۱۹۳۵ به امضای فرانکلین دلانو روزولت، رئیس جمهور، رسید. هدف آن دور نگه داشتن امریکا از جنگ احتمالی بین اروپاییان از طریق ممنوعیت حمل مواد جنگی به کشورهای متخاصم و منع شهروندان امریکایی از مسافرت با کشتی های متخاصم بود. علت تصویب این قانون آن بود که اکثر امریکاییان معتقد بودند ورود امریکا به جنگ جهانی اول اشتباه بوده است. قانون بی طرفی در فوریۀ ۱۹۳۶ اصلاح شد تا اعطای وام و اعتبار به کشورهای متخاصم ممنوع شود و بعدها (ژانویه و مه ۱۹۳۷) بی طرفی به جنگ های داخلی نیز بسط داده شد. در نوامبر ۱۹۳۹ نیز قانون به نفع ارسال تدارکات به کشورهای متخاصم براساس اصل «بِخر و بِبَر» اصلاح شد، اما کشتی های امریکایی از ورود به مناطق جنگی منع شدند. پس از اجرای سیاست وام و اجاره اصلاحیۀ نوامبر ۱۹۴۱ این مواد را لغو کرد. عملاً قانون بی طرفی پیش از حملۀ ژاپن به پرل هاربر از اعتبار افتاده بود.

پیشنهاد کاربران

بپرس