قانون براساس قاعده بالا دستی ( انگلیسی: Rule according to higher law ) یعنی قانونی توسط حکومت اجرا نمی شود مگر آنکه با اصول جهانی ( نوشته یا نانوشته ) اخلاق، انصاف و عدالت مطابقت داشته باشد؛ لذا می تواند معیاری برای سنجش درستی و نادرستی تصمیمات اقتصادی و سیاسی یک دولت توسط ناظران، حتی زمانی که در چهارچوب قوانین تصویب شده و مشخص عمل می کند، باشد. [ ۱]
ایده قانون برتر و بالاتر از قانون حاکم بر دولت - قاعده بالا دستی - برای اولین بار در دوران پسا امپراطوری روم توسط قانون کلیسای کاتولیک مطرح شد. بر اساس زاویه دید، قانون برتر را میتوان به عنوان قانون الهی یا ارزش های اساسی قانونی، که در حقوق بین الملل تعریف شده است، تفسیر کرد.
«وضع قواعد، بر اساس قانون عالی» یا «وضع قواعد، بر اساس اصول اخلاقی و عدالت»، بدین معنی است که هیچ قانونی توسط دولت اجرا نمی شود، مگر اینکه از اصول خاصی مانند فضایل اخلاقی، نیکی و عدالت پیروی کند؛ بنابراین، «وضع قواعد، بر اساس اصول اخلاقی و عدالت» فرا تر از دولت و خارج از چارچوب نظام سیاسی، می تواند به عنوان یک معیار قانونیِ عملی برای تصمیم گیری های سیاسی یا اقتصادی در زمانی که یک دولت نزد افکار عمومی به نقص قوانین و عدالت متهم است یا در زمانی که عملکردش حتی در صورتی که منطبق بر قانون باشد، توسط عموم مردم فریب کارانه و ناعادلانه تصور شود، کاربرد داشته باشد.
ایده «قانون عدالت نهایی، بالاتر از قانون دولت» - «قانون عالی ( قانون بالاتر - Higher Law ) » - ابتدا توسط کلیسای کاتولیک در اروپای پس از انحلال امپراطوری روم مطرح شد.
«قانون عالی» مشمول فضائل اخلاقی و ارزش های اساسیِ قانونی ایی است که در حقوق بین الملل تعیین شده.
قبل از جنگ داخلی ایالات متحده آمریکا، آفریقایی تبارهای آمریکایی به لحاظ قانونی از حقوق و آزادی های یکسانی با سفیدپوستان برخوردار نبودند و برده داری به صورت قانونی در تمام ایالت های آمریکا می شد. اما به گفته ویلیام اچ. سیوارد - وزیر امورخارجه آبراهام لینکلن - آنچه که عملاً رئیس جمهور را مصمم ساخت که برده داری را ممنوع کند و برده داری را نقض حقوق بنیادی اساسی انسان قلمداد کند توجه به «قانون عالی» و برابری انسان ها در خلقت و برابر پیشگاه خداوند بود.
دکترین حاکمیت قانون - Rechtsstaat – به معنای حاکمیت قانون یا دولت قانون، دولت حق، دولت قانون اساسی، حکومت قانون اساسی ) ؛ ابتدا توسط امانوئل کانت، فیلسوف آلمانی، در اواخر قرن ۱۸ معرفی شد. رویکرد کانت بر پایه برتری مشارکت مردم در حکومت و حکومت قانون اساسی در کشور است که قانون اساسی آن در پیروی از اصول «قانون عالی» ایجاد شده است. این برتری به معنای تضمین بسط و گسترش عدالت و صلح دائمی است که شرط اصلی آرامش، شادی، رفاه و رشد همه جانبهٔ جوامع است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفایده قانون برتر و بالاتر از قانون حاکم بر دولت - قاعده بالا دستی - برای اولین بار در دوران پسا امپراطوری روم توسط قانون کلیسای کاتولیک مطرح شد. بر اساس زاویه دید، قانون برتر را میتوان به عنوان قانون الهی یا ارزش های اساسی قانونی، که در حقوق بین الملل تعریف شده است، تفسیر کرد.
«وضع قواعد، بر اساس قانون عالی» یا «وضع قواعد، بر اساس اصول اخلاقی و عدالت»، بدین معنی است که هیچ قانونی توسط دولت اجرا نمی شود، مگر اینکه از اصول خاصی مانند فضایل اخلاقی، نیکی و عدالت پیروی کند؛ بنابراین، «وضع قواعد، بر اساس اصول اخلاقی و عدالت» فرا تر از دولت و خارج از چارچوب نظام سیاسی، می تواند به عنوان یک معیار قانونیِ عملی برای تصمیم گیری های سیاسی یا اقتصادی در زمانی که یک دولت نزد افکار عمومی به نقص قوانین و عدالت متهم است یا در زمانی که عملکردش حتی در صورتی که منطبق بر قانون باشد، توسط عموم مردم فریب کارانه و ناعادلانه تصور شود، کاربرد داشته باشد.
ایده «قانون عدالت نهایی، بالاتر از قانون دولت» - «قانون عالی ( قانون بالاتر - Higher Law ) » - ابتدا توسط کلیسای کاتولیک در اروپای پس از انحلال امپراطوری روم مطرح شد.
«قانون عالی» مشمول فضائل اخلاقی و ارزش های اساسیِ قانونی ایی است که در حقوق بین الملل تعیین شده.
قبل از جنگ داخلی ایالات متحده آمریکا، آفریقایی تبارهای آمریکایی به لحاظ قانونی از حقوق و آزادی های یکسانی با سفیدپوستان برخوردار نبودند و برده داری به صورت قانونی در تمام ایالت های آمریکا می شد. اما به گفته ویلیام اچ. سیوارد - وزیر امورخارجه آبراهام لینکلن - آنچه که عملاً رئیس جمهور را مصمم ساخت که برده داری را ممنوع کند و برده داری را نقض حقوق بنیادی اساسی انسان قلمداد کند توجه به «قانون عالی» و برابری انسان ها در خلقت و برابر پیشگاه خداوند بود.
دکترین حاکمیت قانون - Rechtsstaat – به معنای حاکمیت قانون یا دولت قانون، دولت حق، دولت قانون اساسی، حکومت قانون اساسی ) ؛ ابتدا توسط امانوئل کانت، فیلسوف آلمانی، در اواخر قرن ۱۸ معرفی شد. رویکرد کانت بر پایه برتری مشارکت مردم در حکومت و حکومت قانون اساسی در کشور است که قانون اساسی آن در پیروی از اصول «قانون عالی» ایجاد شده است. این برتری به معنای تضمین بسط و گسترش عدالت و صلح دائمی است که شرط اصلی آرامش، شادی، رفاه و رشد همه جانبهٔ جوامع است.
