قانون اساسی کلمبیا ۱۸۲۱

قانون اساسی کلمبیا ۱۸۲۱ (میلادی). قانون اساسی کوکوتا، که با نام قانون اساسی گرند کلمبیا و قانون اساسی ۱۸۲۱ نیز شناخته می شود، این سند، قانون اساسی تأسیس کننده جمهوری کلمبیا است ( از نظر تاریخ شناسی به آن گرند کلمبیا گفته می شود ) ، که تحت الحمایگی گرانادای جدید را به عنوان اعضای یک فدراسیون متحد می کند. این قانون اساسی در ۳۰ اوت، ۱۸۲۱ و در کنگره کوکوتا به تصویب رسید. [ ۱]
بعد از نبرد کارابوبو در ۲۴ جوئن ۱۸۲۱ که باعث استقلال ونزوئلا شد، کنگره ای که در آنگوستورا برگزار شد، دوباره در کوکوتا تأسیس شد. پس از آزادسازی کاراکاس، کارتاژنا، پوپایان و سانتا مارتا، در ۱۸ ژوئیه، کنگره تلاش های خود برای تدوین قانون اساسی جدید، که مناطق آزاد شده را شامل می شد، از سر گرفت. پیش نویس نهایی در ۳۰ اوت ۱۸۲۱ تصویب شد و در ۱۲ ژوئیه ۱۸۲۲ تسریع شد. قانون اساسی در ۱۰ فصل و ۹۱ ماده تدوین شد. [ ۲] [ ۳]
سیمون بولیوار به عنوان رئیس جمهور و فرانسیسکو دو پائولا سانتاندر، به عنوان معاون رئیس جمهور انتخاب شدند. [ ۳]
این اولین قانون اساسی کلمبیا محسوب می شود و تا انحلال گران کلمبیا در سال ۱۸۳۱ ادامه داشت. [ ۳]
• بوشنل، دیوید ( ۱۹۷۰ ) . رژیم سانتآندر در گرند کلمبیا ( به انگلیسی: The Santander Regime in Gran Colombia ) . وستپورت: گرینوود پرس. شابک ۰ - ۸۳۷۱ - ۲۹۸۱ - ۸
• گیبسون، ویلیام ماریون ( ۱۹۴۸ ) . قوانین اساسی کلمبیا ( به انگلیسی: The Constitutions of Colombia ) . دورهام: دوک یونیورسیتی پرس.