قانون اساسی ایالت واشینگتن سندی است که ساختار و عملکرد دولت ایالت واشینگتن را توصیف می کند. قانون اساسی به عنوان قانون قلمرو واشینگتن برای اخذ ایالت شدن در سال ۱۸۸۹ به تصویب رسید. قانون اساسی قبلی نیز در سال ۱۸۷۸ تهیه و نوشته شده بود، اما هرگز به طور رسمی تصویب نشد.
در سال ۱۸۷۷ اورنج جاکوبز، نماینده قلمرو واشینگتن در کنگره ایالات متحده، درخواست اقدامی را کرد که به واشینگتن اجازه می داد به محض تدوین قانون اساسی ایالتی و تصویب آن توسط رأی دهندگان، به ایالت تبدیل شود. در همان زمان، مصوبه ای از سوی مجلس قانونگذاری منطقه ای واشینگتن برای تشکیل یک کنوانسیون قانون اساسی به تصویب رسید. بدون انتظار برای اقدام کنگره، رای دهندگان واشینگتن پانزده نماینده را انتخاب کردند که در ژوئن و ژوئیه ۱۸۷۸ در والا والا گرد هم آمدند و پیش نویس قانون اساسی را تهیه کردند. [ ۱]
شهروندان این قلمرو را در نوامبر ۱۸۷۸ قانون اساسی را با ۶۵۳۷ رای موافق و ۳۲۳۶ رای مخالف تصویب کردند. با این حال، کنگره ایالات متحده آمریکا لایحه ایالتی که توسط اورنچ جیکوبز ارائه شده بود را تصویب نکرد. نماینده بعدی منطقه واشینگتن، توماس اچ. برنتز، همچنین نتوانست لایحه ایالتی را با قانون اساسی ۱۸۷۸ تصویب کند. [ ۲] لایحه های بعدی ایالتی قانون اساسی ۱۸۷۸ را کنار گذاشت و در عوض خواستار تشکیل یک کنوانسیون قانون اساسی ایالتی شد. [ ۳]
در دسامبر ۱۸۸۸، کنگره قانونی را ارائه کرد تا واشینگتن، داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی و مونتانا را به ایالت تبدیل کند. از جمله الزامات دیگر در قانون توانمندسازی ۱۸۸۹، کنگره از هر ایالت آینده خواست تا یک قانون اساسی ایالتی را پیش نویس و تصویب کند.
انتخاباتی برای انتخاب ۷۵ نماینده برای تنظیم قانون اساسی ایالت واشینگتن برگزار شد. نمایندگان منتخب در ۴ ژوئیه ۱۸۸۹ در ساختمان کنگره سرزمینی در المپیا گرد هم آمدند و در طول تابستان برای پیش نویسی قانون اساسی که پایه و اساس همهٔ قوانین آینده واشینگتن را تشکیل می داد، تلاش کردند. در ۲۳ اوت ۱۸۸۹، کنوانسیون کار خود را به پایان رساند. مایلز سی مور، آخرین فرماندار قلمرو واشینگتن، خواستار برگزاری انتخاباتی در ۱ اکتبر ۱۸۸۹ برای تصویب قانون اساسی ایالت و انتخاب سیاست مداران دولت جدید ایالتی شد. با ۴۰۱۵۲ رای موافق در مقابل ۱۱۸۷۹ قانون اساسی ایالت واشینگتن تصویب شد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفدر سال ۱۸۷۷ اورنج جاکوبز، نماینده قلمرو واشینگتن در کنگره ایالات متحده، درخواست اقدامی را کرد که به واشینگتن اجازه می داد به محض تدوین قانون اساسی ایالتی و تصویب آن توسط رأی دهندگان، به ایالت تبدیل شود. در همان زمان، مصوبه ای از سوی مجلس قانونگذاری منطقه ای واشینگتن برای تشکیل یک کنوانسیون قانون اساسی به تصویب رسید. بدون انتظار برای اقدام کنگره، رای دهندگان واشینگتن پانزده نماینده را انتخاب کردند که در ژوئن و ژوئیه ۱۸۷۸ در والا والا گرد هم آمدند و پیش نویس قانون اساسی را تهیه کردند. [ ۱]
شهروندان این قلمرو را در نوامبر ۱۸۷۸ قانون اساسی را با ۶۵۳۷ رای موافق و ۳۲۳۶ رای مخالف تصویب کردند. با این حال، کنگره ایالات متحده آمریکا لایحه ایالتی که توسط اورنچ جیکوبز ارائه شده بود را تصویب نکرد. نماینده بعدی منطقه واشینگتن، توماس اچ. برنتز، همچنین نتوانست لایحه ایالتی را با قانون اساسی ۱۸۷۸ تصویب کند. [ ۲] لایحه های بعدی ایالتی قانون اساسی ۱۸۷۸ را کنار گذاشت و در عوض خواستار تشکیل یک کنوانسیون قانون اساسی ایالتی شد. [ ۳]
در دسامبر ۱۸۸۸، کنگره قانونی را ارائه کرد تا واشینگتن، داکوتای شمالی، داکوتای جنوبی و مونتانا را به ایالت تبدیل کند. از جمله الزامات دیگر در قانون توانمندسازی ۱۸۸۹، کنگره از هر ایالت آینده خواست تا یک قانون اساسی ایالتی را پیش نویس و تصویب کند.
انتخاباتی برای انتخاب ۷۵ نماینده برای تنظیم قانون اساسی ایالت واشینگتن برگزار شد. نمایندگان منتخب در ۴ ژوئیه ۱۸۸۹ در ساختمان کنگره سرزمینی در المپیا گرد هم آمدند و در طول تابستان برای پیش نویسی قانون اساسی که پایه و اساس همهٔ قوانین آینده واشینگتن را تشکیل می داد، تلاش کردند. در ۲۳ اوت ۱۸۸۹، کنوانسیون کار خود را به پایان رساند. مایلز سی مور، آخرین فرماندار قلمرو واشینگتن، خواستار برگزاری انتخاباتی در ۱ اکتبر ۱۸۸۹ برای تصویب قانون اساسی ایالت و انتخاب سیاست مداران دولت جدید ایالتی شد. با ۴۰۱۵۲ رای موافق در مقابل ۱۱۸۷۹ قانون اساسی ایالت واشینگتن تصویب شد.
