قانجق شهرک

سلام دوستان، آبادی حاجی سیدی یا همان قانجق شهرک فعلی همانطور که دکتر منوچهر ستوده، استاد تاریخ دانشگاه تهران در کتاب از آستارا تا استاره آباد، جلد 5 می نویسد:641 سال پیش اینجا قومی به نام کبود جامه زندگی می کرده اندکه تا خوارزم در ترکمنستان فعلی و گرگان فعلی ( استرآباد ) پراکنده بوده اند، اولین ویرانی آن مربوط به حمله تیمور گورگانی ازبک ( 641 سال پیش ) صورت گرفت، او جرجان ( گنبد قابوس فعلی ) را نابود کرد او در مسیر لشگر کشی اش شهر نو یا شهرک نو یا همان قانجق شهرک فعلی را نابود کرد و سپس به شهر روغد ( قرق آقمیش ) و سملقان ( آشخانه فعلی ) تاخت، با توجه به وضعیت شهر کشوری آن دوره، شهرک نو دارای قلعه های بسیار محکمی بوده است که امیران قوم کبود جامه در هنگام حمله حکام خراسان و سلاطین مازندران به آنجا پناه می برده اند، در دوران باستان قانجق شهرک توسط سیلی عظیم خسارت دیده و محل شهرک از رود کهنه در یک کیلومتری شرق شهرک به مکان فعلی منتقل شده است هنوز مسیر قدیم رودخانه در جنوب روستا تا بابا جعفر مشخص است که مردم عامه به اشتباه آن را خندق دور قلعه قدیمی می دانند، قانجق شهرک قبل از ویرانی در مسیر جاده ابریشم قرار داشته و وجود رودخانه پر آب دوغ باعث تولید ابریشم فراوان، غلات و باغات انگور بوده است، به دلیل حرام شناخته شدن شراب در دوره صفویان، تمام باغات انگور قانجق شهرک توسط ماموران صفوی که به آنها به سبب کلاه قرمزشان قزلباش می گفتند، از ریشه در آورده شده و سوزانده شدند، کوزه یا خمره های بزرگ که یک انسان در داخل آن جا می گرفت در سال 1363 در محل شهر کهنه ( رود کهنه ) یافت شد که درونشان پر مشروب خاک شده بود، در بالای چشمه باباجعفر تونلی حفاری شده تا توسط آن قلعه تسخیر گردد، محل شهرک نو در غرب قانجق شهرک فعلی قرار دارد، هیچ یک از اقوام گذشته شهرک نو اکنون در این محل حضور ندارند نتاج آنان اکنون در کوهسارات رامیان، آزادشهر، مینودشت و گالیکش تا استان سمنان ساکنند، چه بر سر شهرک نو و گرگان و دشت آمد؟ جواب این سوال بر می گردد به سرنوشت غم انگیز دو قوم ترکمن و سیستانی، در سال 1868 میلادی ( 156 سال پیش ) خاستگاه ترکمن ها یعنی شهرهای خیوه، بخارا به دلیل خشک شدن دریاچه آرال در غرب صحرای ترکمن، مراتع ازبین رفت و ترکمن ها که شغل آنان پرورش اسب و دام بود از سیصد سال پیش در فشار قرار گرفتند و هنگامی که خشکی ناشی از دریاچه آرال به دروازه های شهر بخارا رسید، ترکمن ها کوچ های عظیم خود را شروع کردند، به شمال و شرق و غرب عزیمت کردند جمعی به روسیه، جمعی به افغانستان و چین و ایران رسیدند، با یورش ترکمن ها به منطقه گرگان و دشت ( دره گرگان، روستا ها و آبادی های اطراف گرگانرود، رودخانه دوغ، رودخانه چهل چای تا دشت قپچاق علی آباد کتول مورد تهاجم قرار گرفت، ساکنان آن یا کشته شدند یا به کوهسارات البرز پناه بردند تنها شهری که پس از سه بار تخلیه شدن توسط سرداران قاجار ( حسینقلی خان و حسنقلی خان قاجار ) دوباره از پاقلعه پایین آورده شدند رامیان بود، در واقع در گرگان و دشت تنها نقطه مسکونی تا پایان قاجار شهر رامیان بود، اقوام مختلف ترکمن به صورت آبه ( اسکان فصلی ) در تمام گرگان و دشت به دلیل مرتع مرغوب ساکن شدند، دولت قدرتمند پهلوی، ترکمن ها را سامان داد و اراضی شاهی را به صورت سند به آنان واگذار کرد، عده ای را نیز سرکوب کرد، عنوان قانجق در نام قانجق شهرک به اقوام ترکمن اسکان داده شده بر می گردد، از طرف دیگر در سیستان روزبه روز دریای هلمند کوچک تر میشد که ابتدا نام دریا داشت و شغل مردمش صیادی بود و گاو معروف کوهان دار سیستان را پرورش میداد و به دلیل خاک آبرفتی، انبار غله ایران نام داشت، نامش از دریا به دریاچه هامون و سپس تالاب هامون تغییر کرد، خشک شد، سیستانیهای روستاهای زابل به نقاط مختلف ایران گریختند و دچار سرنوشت ایل بخارا شدند و 70 سال بعد از ترکمن ها در گرگان و دشت ساکن شدند، زابلی های روستایی دستخالی از زابل نیامدند آنان تیشه پنج میخ زابلی را با خود به گرگان و دشت آوردند و با طرح اصلاحات ارضی به کمک اربابان پهلوی سازمان های کشاورزی اصل ۴ ترومن را ساختند، با کشت پنبه و ژاندارمری قدرتمند پهلوی دوم، گرگان و دشت، سرزمین طلای َسفید لقب گرفت، شهرک نو نامی جدید به خود گرفت: آبادی حاجی سیدی، حاجی سیدی با تلاش دوباره قانجق شهرک را ساخت، حاجی سیدی که مادری کرمانج داشت و پدری ترکمن، ترکمن های قانجق شهرک او را رقیب خویش در تصاحب زمین های شهرک می دانستند و با او همکاری نمی کردند، این یک برگ برنده برای سیستانی ها شد، حاجی سیدی قلی زاده، مجوز آبادسازی بیش از هزار هکتار از اراضی روستا را از ارتشبد مزین گرفت او حتی برای سیستانی ها خانه سازمانی نیز ساخت برای بعضی از دهقان های سیستانی اش از انگلستان دارو می آورد، بعضی سیستانی ها راننده ماشینش شدند، بعضی راننده تراکتورهای او شدند، بعضی مباشرش شدند، بعضی انباردار ش شدند، بعضی نگهبان، آبیار، شوپا، کلفت، چوپان، موتوربان ووووو با تلاش قلی زاده و اصلاحات ارضی دوباره پس از 600 سال شهرک نو ساخته شد، قنات، مدرسه به روستا آمد، سیستانی های کشاورز، تیشه شان را در گرگان و دشت بومی کردند،
... [مشاهده متن کامل]

راستی قانجق معنی بدی میده
معنیش اینه یه سگ ماده به سگ های نرکسش رو میره