قامه

شاید �قامه� به طناب یا وسیله ای اشاره دارد که به نوعی به تخلیه آب کمک می کرده، شبیه به عملکرد ابتدایی یک کفشور یا سیفون. اما برخلاف سیفون های مدرن که با فشار دکمه یا مکانیزم خاصی کار می کنند، این ابزار در حمام های قدیمی تر دستی و ساده تر بود و به نیروی انسانی نیاز داشت.
راوی داستان شازده حمام اثر محمد حسین پاپلی یزدی ( که در کودکی این کار را انجام می داد ) تصور می کرد که فقط ادرار خودش از خزینه خارج می شود، درحالی که در واقع آب کل خزینه جریان پیدا می کرد.
قسمتی از متن کتاب:
من به محض آن که وارد صحن حمام میشدم لنگ را از کمرم باز میکردم و داخل خزینه می پریدم چون آب ولرم بود فوری ادرارم را ول میکردم توی آب خزینه. من از زیر آب قامه خزینه را میکشیدم و فکر می کردم که ادرار من جدا از آبهای دیگر از خزینه خارج می شود.