نام گروهی از فرش های بسیار نفیس ایرانی. این فرش ها که زینت بخش چند موزۀ جهان اند، به «بهشتی» نیز معروف اند. بهشت از روزگاران باستان در نظر ایرانیان باغی پُرگل و سبز بوده که طبق اعتقادات مذهبی جایگاه انسان های نیک و صالح است. از قالی های نقش باغ یکی در موزۀ پنسیلوانیا و یکی نیز در موزۀ جیپور هندوستان نگهداری می شود. در نقش قالی اول هر یک از بخش های چهارگانۀ باغ با «نهر» تفکیک شده است، در نهرها ماهیانی وجود دارد و در هر بخش باغ، گونه هایی از درخت و گل دیده می شود. قالی های دیگر یکی در موزۀ ویکتوریا و آلبرت است با شعری از حافظ «می خواه و گل افشان کن از دهر چه می جویی» و قالی دیگری که یک نیمۀ آن در موزۀ هنرهای تزیینی پاریس و نیمۀ دیگر در کلیسای «کراکووف» لهستان نگهداری می شود. دو قالی دیگر با نقش باغ در موزۀ دوران اسلامی تهران است که یکی از آن ها متعلق به آرامگاه شاه عباس دوم در قم بوده و به این موزه آورده شده است.
wikijoo: قالی_باغی