قالی اَردبیل
قالی اَردبیل
از فرش های نفیس و تاریخی ایرانی. متعلق به آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی، مؤسس سلسلۀ صفوی، بوده است. این قالی، که هم اکنون در موزۀ ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می شود، در ۹۴۶ق، در زمان شاه طهماسب، بافته شده است. ابعاد آن ۱۱۵۲×۵۳۴ سانتی متر، تار و پودش ابریشمی و پرز آن از پشم است. گره های این فرش به شیوۀ فارسی باف است. به همین سبب، عده ای معتقدند محل بافت آن کاشان است نه تبریز؛ زیرا علاوه بر اسلوب بافت، در کتیبۀ آن نیز نام بافنده مقصود کاشانی منقوش شده است. رنگ زمینۀ فرش مذکور لاجوردی است و نقش مرکزی آن ترنج شانزده گوشه است. با شانزده کلاله و دو قندیل آویخته در دو سو، لچک هایی در هر گوشۀ قالی، شاخه و برگ هایی در وسط و اسلیمی های ماری و دهن اژدری. این قالی را برادران زیگلر در ۱۸۸۸ از ایران خارج کردند و پس از دست به دست شدن به موزۀ ویکتوریا و آلبرتِ لندن انتقال یافت.
قالی اَردبیل
از فرش های نفیس و تاریخی ایرانی. متعلق به آرامگاه شیخ صفی الدین اردبیلی، مؤسس سلسلۀ صفوی، بوده است. این قالی، که هم اکنون در موزۀ ویکتوریا و آلبرت لندن نگهداری می شود، در ۹۴۶ق، در زمان شاه طهماسب، بافته شده است. ابعاد آن ۱۱۵۲×۵۳۴ سانتی متر، تار و پودش ابریشمی و پرز آن از پشم است. گره های این فرش به شیوۀ فارسی باف است. به همین سبب، عده ای معتقدند محل بافت آن کاشان است نه تبریز؛ زیرا علاوه بر اسلوب بافت، در کتیبۀ آن نیز نام بافنده مقصود کاشانی منقوش شده است. رنگ زمینۀ فرش مذکور لاجوردی است و نقش مرکزی آن ترنج شانزده گوشه است. با شانزده کلاله و دو قندیل آویخته در دو سو، لچک هایی در هر گوشۀ قالی، شاخه و برگ هایی در وسط و اسلیمی های ماری و دهن اژدری. این قالی را برادران زیگلر در ۱۸۸۸ از ایران خارج کردند و پس از دست به دست شدن به موزۀ ویکتوریا و آلبرتِ لندن انتقال یافت.
wikijoo: قالی_اردبیل