قاقم دورنگ اروپایی ( نام علمی: Mustela putorius ) ، همچنین به عنوان پولکت معمولی، سیاه یا قطعه جنگلی، فرت اروپایی، یا سرپوش وحشی، شناخته می شود، گوشتخوار کوچکی از سرده راسوها است. این جانور بومی اروپا و شمال آفریقاست و جد مستقیم راسوی اهلی محسوب می شود. این حیوانجانور از جوندگان کوچک، پرندگان، دوزیستان و خزندگان تغذیه می کند.
قاقم های دورنگ اروپایی خیلی کمتر از راسوسانان دیگر قلمروطلب هستند و مثل خویشاوندان دیگر خود چندهمسرند. آنها معمولاً در اوایل تابستان زایمان می کنند و تعداد توله هایشان بین پنج تا ده است که در دو یا سه ماهگی مستقل می شوند. قاقم دورنگ دشتی و راسوی پاسیاه نزدیکترین خویشاوندان این جانور هستند.
این حیوان بیش از دو هزار سال است که اهلی شده است و نوع اهلی آن راسوی اهلی نامیده می شود. نخستین اشاره ها به راسوهای اهلی در آثار آریستوفان ( ۴۵۰ ق. م ) و ارسطو ( ۳۵۰ ق. م ) آمده است. نویسندگان یونانی و رومی قرن اول میلادی به استفاده از راسو برای بیرون کشیدن خرگوش از لانه اش و شکار آنها اشاره کرده اند. به نظر می رسد نخستین اهلی سازی این جانور در شبه جزیره ایبری و شمال آفریقا انجام شده باشد.
اندازه این حیوانجانور بسیار متغیر است. نرها حدود ۳۵ تا ۴۶ سانتمتر و ماده ها ۲۹ تا ۳۹ سانتیمتر طول دارند. طول دم در نرها ۱۱ تا ۱۷ و در ماده ها ۸ تا ۱۵ سانتیمتر است. نرهای بالغ در اروپای مرکزی به وزن ۱ تا ۱ و نیم کیلو و ماده ها به وزن ۶۵۰ تا ۸۱۵ گرم می رساند. قاقم های عظیم الجثه ای هم دیده شده اند که به احتمال زیاد دورگه قاقم و مینک هستند.
شکار اصلی این جانور جوندگان کوچک و در مرتبه بعدی دوزیستان و پرندگان هستند. در شوروی سابق وُل معمولی ( موش علفزار ) مهمترین طعمه این جانور به شمار می رود. در زمین های سیلابی کنار رودخانه های بزرگ وُل آبی شکار اصلی آنهاست و در زمستان و بهار دوزیستان ( به ویژه قورباغه های علفی و وزغ های سبز اهمیت دوچندانی در رژیم غذایی ایشان پیدا می کنند. البته با توجه به انرژی کم دوزیستان هرچقدر هم قاقم ها آنها را شکار کنند چاق نمی شوند.
انواع پرندگان کوچک مثل کبوتر، بلدرچین، کبک، باقرقره و همین طور جوجه ها از دیگر طعمه های این راسوها هستند. جوجه تیغی، افعی ها، مارهای علفزار و حشرات نیز از شکارهایی هستند که به ندرت طعمه قاقم ها می شوند. در بریتانیا موش صحرایی قهوه ای و خرگوش اروپایی هم از شکارهای معمول این حیوان است. آنها بر شکار حیوانات بزرگتری چون خرگوش صحرایی و غاز نیز توانمند هستند. یک قاقم هم دیده شده بود که مرتب به کنار رودخانه رفته و با مهارت مارماهی صید کرده و آنها را در لانه اش ذخیره می کرد. قاقم های دورنگ اروپایی برخلاف قاقم و راسوی کوچک لاشه خواری هم می کند. در زمستان که عذا پیدا نکنند ممکن است به کندوها هم حمله کرده تا عسل بخورند.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفقاقم های دورنگ اروپایی خیلی کمتر از راسوسانان دیگر قلمروطلب هستند و مثل خویشاوندان دیگر خود چندهمسرند. آنها معمولاً در اوایل تابستان زایمان می کنند و تعداد توله هایشان بین پنج تا ده است که در دو یا سه ماهگی مستقل می شوند. قاقم دورنگ دشتی و راسوی پاسیاه نزدیکترین خویشاوندان این جانور هستند.
این حیوان بیش از دو هزار سال است که اهلی شده است و نوع اهلی آن راسوی اهلی نامیده می شود. نخستین اشاره ها به راسوهای اهلی در آثار آریستوفان ( ۴۵۰ ق. م ) و ارسطو ( ۳۵۰ ق. م ) آمده است. نویسندگان یونانی و رومی قرن اول میلادی به استفاده از راسو برای بیرون کشیدن خرگوش از لانه اش و شکار آنها اشاره کرده اند. به نظر می رسد نخستین اهلی سازی این جانور در شبه جزیره ایبری و شمال آفریقا انجام شده باشد.
اندازه این حیوانجانور بسیار متغیر است. نرها حدود ۳۵ تا ۴۶ سانتمتر و ماده ها ۲۹ تا ۳۹ سانتیمتر طول دارند. طول دم در نرها ۱۱ تا ۱۷ و در ماده ها ۸ تا ۱۵ سانتیمتر است. نرهای بالغ در اروپای مرکزی به وزن ۱ تا ۱ و نیم کیلو و ماده ها به وزن ۶۵۰ تا ۸۱۵ گرم می رساند. قاقم های عظیم الجثه ای هم دیده شده اند که به احتمال زیاد دورگه قاقم و مینک هستند.
شکار اصلی این جانور جوندگان کوچک و در مرتبه بعدی دوزیستان و پرندگان هستند. در شوروی سابق وُل معمولی ( موش علفزار ) مهمترین طعمه این جانور به شمار می رود. در زمین های سیلابی کنار رودخانه های بزرگ وُل آبی شکار اصلی آنهاست و در زمستان و بهار دوزیستان ( به ویژه قورباغه های علفی و وزغ های سبز اهمیت دوچندانی در رژیم غذایی ایشان پیدا می کنند. البته با توجه به انرژی کم دوزیستان هرچقدر هم قاقم ها آنها را شکار کنند چاق نمی شوند.
انواع پرندگان کوچک مثل کبوتر، بلدرچین، کبک، باقرقره و همین طور جوجه ها از دیگر طعمه های این راسوها هستند. جوجه تیغی، افعی ها، مارهای علفزار و حشرات نیز از شکارهایی هستند که به ندرت طعمه قاقم ها می شوند. در بریتانیا موش صحرایی قهوه ای و خرگوش اروپایی هم از شکارهای معمول این حیوان است. آنها بر شکار حیوانات بزرگتری چون خرگوش صحرایی و غاز نیز توانمند هستند. یک قاقم هم دیده شده بود که مرتب به کنار رودخانه رفته و با مهارت مارماهی صید کرده و آنها را در لانه اش ذخیره می کرد. قاقم های دورنگ اروپایی برخلاف قاقم و راسوی کوچک لاشه خواری هم می کند. در زمستان که عذا پیدا نکنند ممکن است به کندوها هم حمله کرده تا عسل بخورند.
wiki: قاقم دورنگ اروپایی