قاعده ای فقهی که انجام هر عملی که موجب بیزاری و نفرت مردم از دین شود را حرام می داند. طبق این قاعده، اجرای احکام شریعت باید در بستر مقبولیت عمومی و در یک تعامل منطقی و معقول با جامعه اجرا شود، تا مورد
... [مشاهده متن کامل]
... [مشاهده متن کامل]
پذیرش قرار گیرد. مطابق قاعده حرمت تنفیر، مکلَّف نمی تواند تنها بر وظیفه گرایی اعتماد کند، بلکه باید به بازتاب و پیامدهای عمل خویش در جامعه نیز توجه داشته باشد. بر این اساس معنای قاعده حرمت تنفیر را چنین دانسته اند که برای اجرای احکام دینی نوعی آمادگی و پذیرش نسبی از سوی مردم ضروری است؛ البته این به معنای تبعیت دین از عرف نیست.