قاعدۀ تعیین
اصطلاحی در اصول فقه، به این معنا که هرگاه مکلّف، بین انجام دو دستور مردّد بماند، مانند این که بین وجوب انجام «الف» معیّناً و یا وجوب انجام «الف» و «ب» مخیّراً مردّد بماند، به سبب آن که در تمام صور «الف» مورد نظر است (یا معیّناً و یا مخیّراً) عقل در چنین موردی حکم می کند که انجام «الف» واجب است. اصولیان این قاعده را اصالةالتعیین یا قاعدۀ «تعیین عقلیه» نامیده اند؛ مانند کسی که به عمد در ماه رمضان بدون هیچ گونه عذری روزه خواری می کند و علم اجمالی دارد به وجوب ۶۰ روز روزه معیّناً و یا بین ۶۰ روز روزه و اطعام ۶۰ مسکین مخیّراً؛ در آن صورت براساس قاعدۀ مزبور چون ۶۰ روز روزه در هر دو فرض وجود دارد، پس باید ۶۰ روز روزه بگیرد.
اصطلاحی در اصول فقه، به این معنا که هرگاه مکلّف، بین انجام دو دستور مردّد بماند، مانند این که بین وجوب انجام «الف» معیّناً و یا وجوب انجام «الف» و «ب» مخیّراً مردّد بماند، به سبب آن که در تمام صور «الف» مورد نظر است (یا معیّناً و یا مخیّراً) عقل در چنین موردی حکم می کند که انجام «الف» واجب است. اصولیان این قاعده را اصالةالتعیین یا قاعدۀ «تعیین عقلیه» نامیده اند؛ مانند کسی که به عمد در ماه رمضان بدون هیچ گونه عذری روزه خواری می کند و علم اجمالی دارد به وجوب ۶۰ روز روزه معیّناً و یا بین ۶۰ روز روزه و اطعام ۶۰ مسکین مخیّراً؛ در آن صورت براساس قاعدۀ مزبور چون ۶۰ روز روزه در هر دو فرض وجود دارد، پس باید ۶۰ روز روزه بگیرد.
wikijoo: قاعده_تعیین