قاعده ان الشی ء ما لم یجب لم یوجد

[ویکی فقه] قاعده «ان الشی ء ما لم یجب لم یوجد»، توقف وجود شیء بر ضرورت یافتن آن است.
این قاعده بیان می کند که موجودات ممکن، که نسبت ماهیت آنها به وجود و عدم یکسان است، تا زمانی که به سرحد وجوب نرسند هرگز نمی توانند در صحنه هستی ظاهر گردند؛ بنابراین، هر چیزی تا وجوب و ضرورت وجود نیابد، موجود نمی شود، چه وجوب آن بالغیر باشد مثل: ممکنات، و چه بالذات مثل: واجب الوجود.