[ویکی نور] قاعدتان فقهیتان اللاضرر و الرضاع (سبحانی تبریزی جعفر). «قاعدتان فقهیتان(اللاضرر و الرضاع)»، تقریرات درس استاد جعفر سبحانی، به قلم حسن مکی عاملی، به زبان عربی است. در ابتدای اثر، تقریض استاد سبحانی بر تأیید مطالب کتاب آمده است.
کتاب، متشکل از یک مقدمه و دو رساله است. رساله اول، در دو بخش کلی تنظیم شده که بخش اول، مختصر و بخش دوم، مفصل است. رساله دوم، نیز مشتمل بر یک مقدمه تفصیلی و پنج بخش است. شیوه نگارش مطالب، از دسته بندی خوبی برخوردار است و خواننده به خوبی می تواند بر مطلب احاطه یابد.
قاعده لاضرر، ابتدا در قرآن کریم مورد بررسی قرار گرفته است. ضرر و ضرار از فروع ظلم و تعدی بر نفوس و حقوق و اموال بوده و لذا محکوم به قبح عقلی و حرمت شرعی است. در این بخش، پنج آیه از قرآن کریم مورد بررسی قرار گرفته و در آخر، چنین نتیجه گیری شده که از این آیات، یک قاعده کلی«حرمت ضرر و ضرار» اثبات می شود؛ یعنی ضرر زدن مکلف به فرد دیگر حرام است.
پس از آن، موضوع، در سنت مورد مطالعه قرار گرفته است. روایات حاکی از تحریم ضرر و ضرار به اقسام گوناگون است. نویسنده، تلاش کرده روایات مختلف را از کتب فریقین گرد آورده و بررسی نماید. این دسته روایات، به چند بخش تقسیم شده است که به ترتیب عبارت است از:
2. روایاتی که مشتمل بر لفظ«لاضرر و لاضرار» است، جدای از قضیه ثمره؛
کتاب، متشکل از یک مقدمه و دو رساله است. رساله اول، در دو بخش کلی تنظیم شده که بخش اول، مختصر و بخش دوم، مفصل است. رساله دوم، نیز مشتمل بر یک مقدمه تفصیلی و پنج بخش است. شیوه نگارش مطالب، از دسته بندی خوبی برخوردار است و خواننده به خوبی می تواند بر مطلب احاطه یابد.
قاعده لاضرر، ابتدا در قرآن کریم مورد بررسی قرار گرفته است. ضرر و ضرار از فروع ظلم و تعدی بر نفوس و حقوق و اموال بوده و لذا محکوم به قبح عقلی و حرمت شرعی است. در این بخش، پنج آیه از قرآن کریم مورد بررسی قرار گرفته و در آخر، چنین نتیجه گیری شده که از این آیات، یک قاعده کلی«حرمت ضرر و ضرار» اثبات می شود؛ یعنی ضرر زدن مکلف به فرد دیگر حرام است.
پس از آن، موضوع، در سنت مورد مطالعه قرار گرفته است. روایات حاکی از تحریم ضرر و ضرار به اقسام گوناگون است. نویسنده، تلاش کرده روایات مختلف را از کتب فریقین گرد آورده و بررسی نماید. این دسته روایات، به چند بخش تقسیم شده است که به ترتیب عبارت است از:
2. روایاتی که مشتمل بر لفظ«لاضرر و لاضرار» است، جدای از قضیه ثمره؛