قاضی هبها

لغت نامه دهخدا

( قاضی هبةا ) قاضی هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] ( اِخ ) ابن احمد مدتی متولی قضاء حلب و نواحی آن و بسیار محترم و جلیل القدر بوده است. نسب وی به ابوجراده از اصحاب حضرت امیر موصول و اشعار او در نهایت فصاحت و بلاغت و حاوی دقت معنی و حلاوت و ملاحت لفظ است. او راست :
و ما الذل الا ان تبیت مؤملا
و قد سهرت عیناک و سنان هاجعا
ا اخشی امرٔا و اشتکی منه جفوة
اذا کنت بالمیسور فی الدهر قانعا.
وی به سال 488 هَ. ق. در حلب وفات یافت. ( معجم الادباء ج 16 ص 21 ) ( ریحانة الادب ج 3 ص 277 ).

قاضی هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] ( اِخ ) ابن سناء الملک. رجوع به قاضی سعید هبةاﷲ شود.

پیشنهاد کاربران

بپرس