قاضی نخعی. [ ن َ خ َ ] ( اِخ ) شریک بن عبداﷲ از احفاد مالک بن نخع، مکنی به ابوعبداﷲ. عالمی است فقیه عابد فاضل کوفی با فطانت و ذکاوت از قدمای فقهاء و محدثین عامه یا امامیه که به سال 95 یا 75 در بخارا متولد شد و در عهد خلافت منصور دومین خلیفه عباسی ( 136 - 158 هَ. ق. ) و مهدی سومین خلیفه ( 158 - 169 ) به قضاوت کوفه و اهواز منصوب شد.وی بسیار حاضرالجواب و در قضاء کثیرالصواب بود. نسبت به خاندان رسالت محبت و نسبت به بنی امیه بغض بی اندازه داشته است. وی در روز شنبه اول ذی قعده به سال 177 یا 178 هَ. ق. در عهد خلافت هارون در کوفه وفات یافت. هارون که در این موقع در حیره بود خود را برای نماز بر جنازه او به کوفه رسانید ولی بعد از وقت رسید. در امامی و یا عامی بودن وی میان علمای رجال اختلاف است. مؤلف تنقیح المقال او را امامی ممدوح شناخته است. ( تنقیح المقال و روضات ص 327 ) ( ابن خلکان ج 1 ص 244 ) ( تاریخ بغداد ج 9 ص 279 ) ( ریحانة الادب ج 4 ص 181 ).
فرهنگ فارسی
شریک بن عبدالله از احفاد مالک بن نخع مکنی به ابو عبدالله .
