قاضی مشهدی. [ ی ِ م َ هََ ] ( اِخ ) ( مولانا... عبدالوهاب ) مردی دانشمند و ذوفنون بود و قاضی شهر مشهد، و در فن انشاء نظیر نداشت. و در کتابة قلعه عماد آیه «ارم ذات العماد التی لم یخلق مثلها فی البلاد» را او نوشته است. ظرفا و شعرای مشهد شاگرد وی بودند. از آن ظرفا یکی در صنعت مقلوب مستوی الفاظ «مرادی دارم » را یافته بقاضی گفت. او به اندک تأمل «برآید یارب » را جواب داد و این جواب زیاده از تعریف است. به اسم سیف این معمی از اوست :
جان از لب لعل تو و دل از سر زلفت
جوینده آب خضر و عمردرازند .
قبر وی در مشهد است.( مجالس النفائس چ بانک ملی ص 26 ).