قاضی مزجد. [ ] ( اِخ )احمدبن عمربن محمدبن عبدالرحمان بن قاضی یوسف شافعی زبیدی ، مکنی به ابوالسرور و مشهور به شهاب الدین و صفی الدین. از مشاهیر محققان فقهای شافعی است که شیخ الاسلام وقت خود بوده است. وی در علوم اسلامی متبحر و دارای فتاوای بسیار و تألیفات سودمندی است. قریحه شعری نیز داشته و مدتی قاضی القضاة شهر عدن و زبیدیه بوده است. او راست : 1- تجرید الزوائد و تقریب الفرائد. 2- تحفة الطلاب. 3- العباب المحیط بمعظم نصوص الشافعی و الاصحاب در فقه. این کتابی است بسیار با ارج که محل استفاده دانشمندان بوده و جمعی از جمله ابوالحسن بکری و احمدبن حجر، میثمی بر آن شرح نوشته اند. 4- منظومة الارشاد که حاوی 5840 بیت است. وی در ماه ربیع الثانی به سال 930 هَ. ق. در 83 سالگی در زبیدیه وفات یافت. ( النور السافر ص 137 ) ( ریحانة الادب ج 4 ص 16 ).
