قاضی عبدالعزیز حلبی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِبْن ِ بَرّاج ، سعدالدین ابوالقاسم عبدالعزیز بن نحریر بن عبدالعزیز ابن براج طرابلسی معروف به قاضی و ملقب به عزالمؤمنین (د شعبان ۴۸۱/اکتبر ۱۰۸۸)، فقیه و قاضی شیعی امامی .او شاگرد سید مرتضی و شیخ طوسی است؛ از طـرف شیخ طوسی به بلاد شام که وطنش بود فرستاده شد بیست سال در طرابلس شام، قاضی بـود در سـال ۴۸۱ درگـذشـتـه اسـت کـتـاب های فقهی او که بیشتر نام برده می شود، یکی به نام المهذب است و دیگری به نام جواهر.
شیخ ابوالقاسم عبدالعزیز بن نحریر بن عبدالعزیز بن البراج، در مصر تولد یافت و در آن منطقه رشد و نـمـا کـرد تـحـصیلات خود را ابتدا در زادگاه خویش، سپس در بغداد ادامه داد تا این که یکی از فقهای نام دار و وجهه و اعتبار شیعه در عصر خویش گردید.او از علم وسیع و اطلاعات شایسته در زمـیـنـه فقه و علوم اسلامی برخوردار بوده است و تالیفات فراوان او نشان دهنده این وسعت اطـلاعات و معلومات می باشد.او در سال ۴۲۹ ه ق به جمع شاگردان علم الهدی پیوست و یکی از خـواص شـاگردان او قرار گرفت و در محضر او از منزلت و رتبت به سزایی برخوردار شد تا این که سید بـه رحـمت ایزدی شتافت، او ملازمت شیخ الطائفه را داشت، تا این که نمایندگی شیخ را در حـدود شام پـذیـرفت و خود یکی از مردان فقه و فقاهت معروف آن دیار گردید.او از سوی جلال الملک در سـال ۴۳۸ قضاوت مـنطقه طرابلس را پذیرفت و در آن منطقه به رتق و فتق امور مسلمین پرداخت.

پیشنهاد کاربران

بپرس