قاضی سخاوی

لغت نامه دهخدا

قاضی سخاوی. [ س َ ] ( اِخ ) علی بن اسماعیل بن شرف الدین ابراهیم بن حیاره یمنی مالکی ، مکنی به ابوالحسن و ملقب به شرف الدین. ادیب نحوی ،شاعر مشهور الاصاله و معروف العداله است. وی از سلفی و نظائر او روایت کند. دیوانی داشته و کتاب نظم الدر فی نقد الشعر از اوست. او در آخر عمر نابینا شد و به سال 632 هَ. ق. در 78سالگی در قاهره وفات یافت. ( کشف الظنون ) ( روضات ص 493 ) ( ریحانة الادب ج 2 ص 172 ).

فرهنگ فارسی

علی بن اسماعیل بن شرف الدین ابراهیم بن حیاره یمنی مالکی مکنی به ابوالحسن و ملقب به شرف الدین ادیب نحوی شاعر مشهور الاصاله و معروف العداله است .

پیشنهاد کاربران

بپرس