قاضی زاده ٔ حنفی

لغت نامه دهخدا

قاضی زاده حنفی. [ دَ / دِ ی ِ ح َ ن َ ] ( اِخ ) احمدبن بدرالدین قودر. ملقب به شمس الدین و مشهور به قاضی زاده مفتی حنفی. پدرش در دولت سلطان بایزیدخان قاضی شهر ادرنه بود. وی در دامان پدر پرورش یافت و نزد دانشمندان روز به فراگرفتن علوم همت گماشت و در مدرسه های بروسا و قسطنطنیه و ادرنه به تدریس پرداخت. سپس منصب قضاء حلب به او محول گشت و آنگاه قاضی عسکر ولایت روم ایلی گردید سرانجام مفتی دارالسلطنه شد و در منصب افتاء و تدریس تا هنگام مرگ ماند. وی به درس و بحث و مطالعه اهمیت فراوانی میداد. او راست : 1- شرح الهدایه از اول کتاب وکالت تا آخر ابواب فقه. 2- حاشیه بر شرح شریف بر مفتاح. 3- حاشیه تجرید و رساله های دیگر. 4- نتایج الافکار فی کشف الرموز و الاسرار و آن تکمله ای است بر شرح هدایه در فقه حنفی. این کتاب با کتاب فتح القدیر للعاجز الفقیر کمال الدین در لکنهو به سال 1292 هَ. ق. / 1875 م. چاپ شده است. ( معجم المطبوعات ج 2 ستون 1488 ).

فرهنگ فارسی

احمد بن بدرالدین قودر ملقب بشمس و مشهور به قاضی زاده مفتی حنفی پدرش در دولت سلطان با یزید خان قاضی شهر ادرنه بود .

پیشنهاد کاربران

بپرس