قاضی زاده ٔ اردب

لغت نامه دهخدا

قاضی زاده اردبیلی. [ دَ / دِ ی ِ اَ دَ ] ( اِخ ) ظهیرالدین. از علمای نامدار اوائل قرن دهم است. وی هنگام تصرف تبریز به دست سلطان سلیم عثمانی در تبریز به تدریس اشتغال داشت. همراه سلطان سلیم به استانبول رفت ودر آنجا مقرری درباره وی تعیین گردید سپس به مصر رفت و در سرکشی احمد پاشا به هواداران او پیوست و به سال 930 هَ. ق. همراه وی کشته شد. در شعر و انشاء وخوشنویسی مهارت داشت. وی وفیات الاعیان ابن خلکان رابه فارسی ترجمه کرده است. ( از قاموس الاعلام ترکی ). مردی کثیر الخیر است و دارای فضائلی بسیار. در فن انشاء بی همتاست. وی تاریخ سلطان سلیم خان را نوشته و ابن خلکان را نیکو ترجمه فرموده. از جمله اشعار اوست :
آه از این دور چرخ مردم خوار
گرگ روبه نمای کج رفتار
بی وفائی چو روزگار بخلق
کینه جوئی به زیر ازرق دلق
بی گنه قصد جان من بنمود
یوسفم را ز من به غصب ربود.
( ترجمه مجالس النفائس چ بانک ملی ص 397 ).

پیشنهاد کاربران

بپرس