قاضی جعفر بن احمد

[ویکی فقه] جعفر بن احمد، متکلم و محدّث و فقیه زیدی اهل یمن در قرن ششم می باشد.
جعفر بن احمد مشهور به قاضی جعفر است که لقب و نسبت او را شمس الدین بهلولی اَبناوی مِشوَری ذکر کرده اند.اجداد و پدر وی در دوران حکومت صلیحیان و بنو حاتم ، از قضات اسماعیلی صنعا بودند.برادرش ، یحیی بن احمد (متوفی ۵۶۲)، حاکم عدن و در خدمت زُرَیعیان اسماعیلی بود.
تکمله ۳ـ۴، ذیل «جعفربن ابی یحیی ».
در زمان قاضی جعفر، زیدیه به دو گروه عمده تقسیم می شدند: برخی از عالمان زیدی یمن از عقاید کلامی الهادی الی الحق یحیی بن حسین رسی (متوفی ۲۹۸) و مکتب معتزله بغداد، خاصه آرای ابوالقاسم بلخی (متوفی ۳۱۹) پیروی می کردند.گروه دیگری از عالمان زیدی یمن ، در عقاید کلامی ، متأثر از معتزله بصره بودند.اختلاف در مسائل کلامی میان دو مکتب معتزلی بصره و بغداد از اواخر قرن چهارم و اواسط قرن پنجم ، به انشقاق جامعه زیدیه به دو گروه مطرفیه و مخترعه انجامید.
ایمن فؤاد سید، تاریخ المذاهب الدینیة فی بلاد الیمن حتی نهایة القرن السادس الهجری ، ج۱، ص ۲۴۱ـ۲۴۲، قاهره ۱۴۰۸/۱۹۸۸.
شریف مکه ، علی بن عیسی حسنی مشهور به ابن وهاس (متوفی ۵۵۶)، از زید بن حسن بیهقی بروقنی (متوفی ۵۵۱)، عالم زیدی برجسته ایرانی ، دعوت کرد تا به یمن رود و با ترویـج آرای کـلامی معتزلـه بصره ــ که در میان زیدیه ایران رواج داشت زیدیه مخترعه را در مقابله با مطرفیه یاری کند.
ابراهیم بن قاسم شهاری ، طبقات الزیدیه الکبری، قسم ۳، بلوغ المراد الی معرفة الاسناد،ج ۲، ص ۷۷۵ ،چاپ عبدالسلام بن عباس وجیه ، عمان ۱۴۲۱/۲۰۰۱.
...