قاضی جرجانی

لغت نامه دهخدا

قاضی جرجانی. [ ج ُ ] ( اِخ ) علی بن عبدالعزیزبن حسن بن علی بن اسماعیل ، مکنی به ابوالحسن ، فقیه ،ادیب ، قاضی ، شاعر ماهر شافعی وحید زمان و نادره دوران و در عصر صاحب بن عباد قاضی القضاة ری بوده است. در طبقات الفقهای ابواسحاق شیرازی در عداد فقهاء معدود و در یتیمةالدهر ثعالبی در سلک ادبا وشعرا منسلک بوده و برای تحصیل معارف به اکثر بلاد اسلامی سیاحتها کرده و از هر خرمنی خوشه ای چیده است. تألیفاتی دارد. او راست : 1- تفسیر القرآن. 2- تهذیب التاریخ. 3- الوساطة بین المتبنی و خصومه. و این اشعار از اوست :
ماتطعمت لذة العیش حتی
صرت للبیت و الکتاب جلیسا
ای شی اعز عندی من العلَ
َم فما ابتغی سواه انیسا
انما الذل فی مخالطة النا
س فدعهم و عش عزیز ارئیسا.
و قالوا توصل بالخضوع الی الغنی
و ما علموا ان الخضوع هوالفقر
و بینی و بین المال شیآن حرما
علی الغنی نفسی الابیة و الدهر
اذا قیل هذا الیسرا بصرت دونه
مواقف خیر من وقوفی بها العسر.
وی به سال 290 هَ. ق. متولد و به سال 362 یا 366 هَ. ق. در نیشابورو یا به سال 392 در ری وفات یافت و جنازه اش را به جرجان نقل دادند. ( ابن خلکان ج 1 ص 352 ) ( معجم الادباء ج 14 ص 14 ) ( معجم المطبوعات ص 682 ) ( ریحانة الادب ج 1 ص 260 ).

فرهنگ فارسی

علی بن عبدالعزیز بن حسن بن علی بن اسماعیل مکنی به ابوالحسن فقیه ادیب قاضی شاعر ماهر شافعی وحید زمان و نادره دوران در عصر صاحب بن عباد قاضی القضاه ری بوده است .

پیشنهاد کاربران

بپرس