قاسمی مهنه ای. [ س ِ ی ِ م ِ ن َ ] ( اِخ ) خواجه ابوالقاسم برادر خواجه ابوالفضل مهنه ای بود و در شعر خود به قاسمی تخلص میکرد. اخلاق حمیده و اطوار پسندیده داشت. از اوست این مطلع:
گر بی رخت سوی چمن بهر تماشا بنگرم
هر برگ گل خاری شود در چشم من تا بنگرم.( ترجمه مجالس النفائس ص 145 ).