قاسم منصور. [ س ِ م َ ] ( اِخ ) ابن علی عیانی مشهور به المنصور باﷲ و مکنی به ابوالحسین. از پیشوایان زیدیه یمن است. وی قریب به صد تألیف دارد. در شام شهرت یافت و نمایندگان خود را به سال 388 هَ. ق. به یمن اعزام داشت و آنان برای او بیعت گرفتند سپس خود به حجاز کوچ کرد و به یمن وارد شد و در صنعاء سکونت نمود تا به سال 393 هَ. ق. / 1003م. وفات یافت و در عیان دفن شد. رجوع به بلوغ المرام ص 34 و 408 و الدرالفرید ص 246 و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 11 و 12 شود. هفتمین از پیشوایان رسی سعدا از شهرهای یمن است. وی به سال 393 هَ. ق. وفات یافت. اوپس از یوسف الداعی و پیش از حسین المهدی در سعدا حکومت کرد. ( ترجمه طبقات سلاطین اسلام چ لین پول ص 92 ).
