قاسم مالقی. [ س ِ ل ِ ] ( اِخ ) ابن علی بن محمد، شرف الدین تنملی فاسی مغربی ، مکنی به ابوالقاسم ( 743 - 811 هَ. ق. / 1342 - 1408 م. ). در مالقه تولدیافت و در شهر فاس سکونت گزید. وی از فقهای مالکی اندلس است. مناسک حج بجا آورد و در قاهره وفات یافت. کتابی دارد به نام «برنامج »، درباره کسانی که وی ازایشان علم و حدیث فراگرفته است. صلاح اقفهسی پاره ای از مرویات او را جمع آوری کرده و آن را «تحفة القادم من فوائد الشیخ القاسم » نام گذارده است. سخاوی گوید:وی به ابیات و قراآت و شعر آشنائی داشت. رجوع به الضوء اللامع ج 6 ص 183 و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 13 شود.
