قاسم لورقی. [س ِ رَ ] ( اِخ ) ابن احمدبن موفق لورقی ، ملقب به علم الدین و مکنی به ابومحمد. به سال 575 هَ. ق. تولد یافت و به سال 661 وفات کرد. پیشوای علوم و ادبیات عرب و عالم به قرآن و قرائت بود. در کودکی در اندلس به تحصیل دانش پرداخت و در راه فراگرفتن علوم و فنون مختلف جد و جهدی بلیغ مبذول داشت تا از هر علم و دانش بهره کافی برگرفت. وی به سال 601 هَ. ق. به مصر رفت و قرآن را در آنجا پیش جماعتی از دانشمندان قرائت کرد و به سال 603 هَ. ق. به دمشق سفر نمود. تألیفاتی دارد و از اوست : 1- شرح المفصل زمخشری به نام المفصل در ده مجلد. 2- شرح قصیده شاطبی. 3- شرح مقدمه جزولی در دو مجلد. ( معجم الادباء چ 2 ج 6 ص 152 ) ( کشف الظنون ج 2 ص 1775 و 1800 ). وی بر ابوالحسن بن شریک و محمدبن نوح غافقی و تاج کندی و ابوالبقاء و ابن خضر وجز ایشان قرائت کرده است. عماد یابسی و جز او از اوروایت دارند. ( روضات چ 2 ص 505 ). تاریخ تولد وی را در حدود 561 هَ. ق. نوشته است. رجوع به بغیة الوعاة ص 375 و نفح الطیب ج 1 ص 351 و غایة النهایه ج 2 ص 15 و الکتبخانه ج 4 ص 91 و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 6 شود.
