قاسم صفار. [ س ِ ص َف ْ فا ] ( اِخ ) ابن علی بن محمدبن سلیمان انصاری بطلمیوسی ، مشهور به صفار. از علماء نحو و ادب است از تألیفات او شرحی است بر کتاب سیبویه ( شرح کتاب سیبویه ) که گفته اند آن بهترین شروح آن کتاب است. در آن شرح بیشتر نظریات شلوبین را رد کرده است. وی پس از سال 630 هَ. ق. وفات یافته است. رجوع به بغیة الوعاة 377 و الاعلام زرکلی چ 2 ج 6 ص 12 و 14 و کشف الظنون چ 1943 م. ج 2 ص 1428 شود.
