قاسم رضایی

قاسم رضایی کشتی را در سال ۱۹۹۹ در آمل زیر نظر سعید شیرزاد و بختیار تقوی نیا آغاز نمود و اولین مسابقه حرفه ای و بین المللی خود را در سال ۲۰۰۴ انجام داد.
قاسم رضایی از پس از مسابقات جهانی با دعوت آذربایجانی ها ابتدا قرار بود برای تیم ملی آذربایجان کشتی بگیرد اما از این موضوع منصرف شد و به تیم ملی ایران توسط بنا دعوت شد و با تمرینات عالی توانست در ترکیب تیم ملی ایران جای بگیرد. رضایی در ابتدا در المپیک لندن استراحت داشت و در اولین مسابقه خود توانست جنک ایلدم از ترکیه را با نتیجه ۳ بر ۱ شکست دهد و به مرحله بعدی صعود کند، در مرحله بعدی، او با آرتور الکسانیان ارمنستانی به مبارزه پرداخت که در پایان با نتیجه ۳ بر ۰ پیروز این مسابقه سخت شد و به جمع چهار کشتی گیر برتر این دوره از مسابقات پیوست. رضایی در نیمه نهایی این مسابقات با یونیور استرادا فالکون از کوبا مسابقه داد و باز هم با قدرت و به راحتی توانست ۳ بر ۰ این حریف کوبایی خود را از پیش رو بردارد و با اقتدار به فینال این دوره از مسابقات المپیک برسد. وی در فینال این دوره از مسابقات المپیک توانست با نتیجه ۳ بر ۰ و مقتدرانه رستم توتروف روس را شکست دهد و سومین مدال طلای ایران را در کشتی فرنگی به دست آورد. مدال طلای او باعث قهرمانی تیم ملی کشتی فرنگی ایران در المپیک لندن شد.
قاسم رضایی نماینده وزن ۹۸ کیلوگرم کشورمان بعد از پیروزی ۳ بر یک مقابل فردریک شوئن از سوئد، در دور هم با نتیجه ۲ بر یک موسی اولویف از روسیه را شکست داد و گام به یک چهارم نهایی گذاشت. رضایی در دور سوم با نتیجه ۲ بر صفر از سد مارتین نیلسن، دارنده مدال برنز قهرمانی اروپا از نروژ گذشت و راهی نیمه نهایی شد، اما در این مرحله با نتیجه ۳ بر یک مغلوب آرتور الکسانیان از ارمنستان شد و شانس حضور در فینال و کسب مدال طلا را از دست داد. رضایی در دیدار رده بندی با نتیجه ۴ بر یک الکساندر هرابوویک از بلاروس را شکست داد و به مدال برنز دست یافت. در این وزن ۳۰ کشتی گیر حضور داشتند.