قاری عبدالله

قاری، عبدالله (کابل ۱۲۴۸ـ۱۳۲۲ق)
(ملقب به ملک الشعرا) مترجم و شاعر افغانستانی. از روزگار امیر عبدالرحمان (۱۲۹۶ـ۱۳۱۹ق) تا محمد ظاهرشاه، مداح شاهان و بزرگان بوده است. ۴۰ سال در مدرسه های کابل به آموزش زبان فارسی و ادبیات عرب می پرداخت. چندی به تألیف کتب درسی دبستان، دبیرستان و دانشگاه سرگرم بود. قاری پیرو سبک هندی بود و در مرثیه سرایی و استخراج مادۀ تاریخ و غزل سرایی مهارت داشت. شعر او ساده و روان است. از آثارش: دیوان اشعار (کابل، ۱۳۳۴ش)؛ ادبیات، حالات شعرا (کابل، ۱۳۱۱ش)؛ ترجمۀ سخندان فارس از مولانا محمد حسین آزاد (کابل، ۱۳۱۵ش)؛ ادبیات، مجموعۀ منتخب نظم و نثر (کابل، ۱۳۱۹ش)؛ فن معانی (کابل، ۱۳۲۷ش)؛ قواعد فارسی (لاهور، ۱۳۴۶ش).