قاری تبریزی

لغت نامه دهخدا

قاری تبریزی. [ ی ِ ت َ ] ( اِخ ) ملا مصطفی بن ابراهیم مشهدی. از افاضل قراء اواخر قرن یازدهم هجرت که به سال 1007 در حوالی تبریز متولد و در حدود 1080 هَ. ق. وفات یافت. تألیفاتی در علم تجوید دارد. از اوست :
1- ارشاد القاری در بیان قرائت عاصم کوفی به زبان پارسی که در کربلا به تألیف آن آغازیده و به فاصله پنج سال در 1078 هَ. ق. در نجف آن را به اتمام رسانده و حاوی زبده مصنفات دیگرش میباشد و اول آن این شعر است :
ای فاتحه مصحف حمدت توحید
وی نقطه ای از کتاب مجدت خورشید
و ظاهراً این آخرین تألیفات اوست و اندکی پس از آن وفات یافته است. 2- تحفة الابرار در تجوید و این ملخص کتاب تحفة القاری است. 3- تحفة القاری یا تحفة القراء که در بمبئی چاپ شده است. 4- تحفة المقرئین. 5- وقوف القرآن. ( ریحانة الادب ج 3 ص 259 از الذریعه ).

پیشنهاد کاربران

بپرس