قاری ابله. [ اَ ل َه ْ ] ( اِخ ) شیخ علی. وی در تجوید و قرائت قرآن مجید و حفظ آن عجیب بود،چنانکه هر سوره را که اراده کردی از اول به آخر و بالعکس از آخر به اول آن همه را بدون کم و زیاد خواندی و با اینهمه مبتلای بلاهت و سفاهت و بازیچه دست اطفال بودی و با آن کبر سنی که داشته در افعال و رفتار خود بدیشان تشبه میکرده است ، و به همین جهت به ابله شهرت داشته. وی به سال 637 هَ. ق. درگذشت. رجوع به الحوادث الجامعة ص 133 و ریحانة الادب ج 3 ص 257 شود.
