لغت نامه دهخدا
قاذف. [ ذِ ] ( ع ص ) از قذف. سنگ انداز. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). هم بین حاذف و قاذف. الحاذف بالعصا و القاذف بالحجارة. ( منتهی الارب ). || ناقه قاذف ؛ شتر ماده ای که از پیش روی خود را پیشاپیش شتران دیگر اندازد و پیش رود. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ).
قاذف. [ ذِ ] ( ع ص ) آنکه کس را به ارتکاب زنا یا لواط منتسب میکند. فرهنگ فارسی
آنکه کس را بارتکاب زنا یا لواط منتسب میکند . 