قابلیت قابل. [ ب ِ لی ی َ ت ِ ب ِ ] ( ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ( اصطلاح فلسفه ) آمادگی قابل برای قبول امری که از فاعل صادر میشود، در برابر فاعلیت فاعل ( اصطلاح فلسفه ).
