قابلیت سکونت سامانه های کوتوله قرمز

قابلیت سکونت سامانه های کوتوله قرمز توسط عوامل بسیار زیادی از منابع مختلف تعیین می شود. شواهد مدرن نشان می دهد که سیارات در منظومه های کوتوله قرمز بعید است که قابل سکونت باشند، به دلیل شار تابشی کم ، احتمال زیاد قفل کشندی، فقدان احتمالی مگنتوسفر و جو، کمربند حیات کوچک و تغییرات ستاره ای بالا که سیارات در کوتوله های سرخ تجربه می کنند، زیست پذیری سیاره ای آنها مختل می شود. با این حال فراگیر بودن و طول عمر کوتوله های قرمز عواملی هستند که می توانند فرصت کافی برای تحقق هر گونه زیست پذیری را کاهش دهند. از آنجایی که ستاره های کوتوله قرمز متداول ترین نوع ستاره در کیهان هستند، ستاره شناسان چگونگی هر یک از عوامل متعدد و تعاملات بین آنها را که بر قابلیت سکونت موثر هستند، بررسی می کنند تا آنکه در مورد فراوانی و مکان های احتمالی زیست فرازمینی و هوش، بیشتر بیاموزند.
• مارینا Acaryochloris
• اختر زیست شناسی
• منطقه قابل سکونت دور ستاره ای
• گلیس 581 گرم
• زیست پذیری سیستم های ستاره ای دنباله اصلی نوع K
• زیست پذیری سیستم های ستاره نوترونی
• زیست پذیری سیستم های کوتوله زرد
• Kepler - 186f
• قابلیت سکونت سیاره ای
• جستجو برای هوش فرازمینی ( SETI )