قابلیت

قابله: پیشا: ( پیش شوا: پیش روا ) زنانه.
قابله گی: ( پیش شوایی: پیش روایی )
مقبول: ( پیشیده و پیشسته. یعنی پیش شده و پیش رفته. چقدر؟ مچم! متر کار است. )
مقبولی و مقبولیت: ( پیشیدگی و پیشستگی . یعنی پیش شدگی. پیش رفتگی. اینه در اقدام رسیدیم. )
مقبوله: ( پیشستا. ) زنانه.
جملات.
۱ - من می پیشم ازت: من از تو پیش می شوم.
۲ - من پیشستم ازت: من از تو پیش شدم.
۳ - من پیشسته ام ازت: من از تو پیش شده ام.
۴ - من پیشسته بودم ازت: من از تو پیش شده بودم.
خوش! نهاد ( من ) نیاز نیست انداختنش آسان است.
یاد داشت:
آیا زبان پارسی چگونه می تواند بپیشد ( پیش شود یا پیش برود؟
همین گونه که من مصدر می سازم و مشتق گیرم و جمله می سازم. همین است پیشرفت زبان پارسی.