قائم بذات. [ ءِ م ِ ب ِ ] ( ص مرکب ) ( اصطلاح فلسفی ) آنکه یا آنچه بخودی خود وجود دارد. قائم بنفس در مقابل قائم بغیر : زیرنشین علمت کائنات ما به تو قائم چو تو قائم بذات.
نظامی.
فرهنگ فارسی
آنکه یا آنچه بخودی خود وجود دارد
مترادف ها
self-perpetuation(اسم)
خود جاوید سازی، پایا در نفس خود، قائم بذات
substantive(صفت)
حقیقی، متکی بخود، قائم بذات، ماده مانند، دارای ماهیت واقعی، شبیه اسم، دارای خواص اسم