فیپا یک سرنام برای عبارت «فهرست نویسی پیش از انتشار» است. این اطلاعات، در پشتِ صفحهٔ عنوان کتاب چاپ می شود.
این اقدام اولین بار توسط دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۳ در مورد انتشارات خود دانشگاه شروع شد. در حال حاضر این کار در ایران توسط اداره کل پردازش و سازماندهی سازمان اسناد و کتابخانه ملی انجام می شود.
تاریخچه فهرست نویسی پیش از انتشار در جهان: این طرح به شکل غیررسمی در سال ۱۸۷۰ در آمریکا پیشنهاد شد و برای اولین مرتبه به طور رسمی توسط کتابخانه کنگره آمریکا در سال ۱۹۰۱ آغاز شد. در سال ۱۹۷۱ برای دومین مرتبه با روشی که برخاسته از طرح فهرست نویسی از مأخذ بود در کتابخانه کنگره آمریکا پی گرفته شد. پس از حدود ۳ سال ۶۵ درصد از کتابخانه های آمریکا دارای فهرست برگه پیش از انتشار شدند. در انگلستان پیشنهاد این طرح به سال ۱۸۷۶ بازمی گردد، اما اجرای رسمی آن به سال ۱۹۷۷ می رسد. در سال ۱۹۸۱ اعلام شد که ۹۰ درصد از کتابخانه های انگلستان از این طرح استفاده می کنند. در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان از این طرح استقبال کرده اند.
تاریخچه «فهرست نویسی پیش از انتشار» در ایران: شکل ابتدایی و مختصر این طرح را در کتابهای چاپ سال ۱۳۴۶ به بعد دانشگاه تهران و ۱۳۴۹ به بعد خانقاه نعمت اللهی می توان دید. در سال ۱۳۷۱ کتابخانه ملی ایران این طرح را به طور آزمایشی با برخی از ناشران به اجرا گذاشت و پس از موفقیت نسبی پیشنهاد قانونی شدن آن، طی طرحی در اسفند ۱۳۷۴ از سوی کتابخانه ملی به هیئت دولت ارائه شد که تصویبنامه آن در تاریخ ۸/۱۲/۱۳۷۵ به کتابخانه ملی ابلاغ شد و مسئولیت اجرایی طرح بر عهده کتابخانه ملی نهاده شد. در مهر ۱۳۷۷ کتابخانه ملی با همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اجرای طرح را به طور رسمی آغاز کرد. اکنون با همراهی و مساعدت ناشران عزیز بیش از ۹۰٪ از کتابهای منتشر شده در سطح کشور همراه با این اطلاعات منتشر می شوند. تخمین زده می شود که فقط سالانه بیش از یک میلیارد تومان صرفه جویی حاصل اجرای این طرح است.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین اقدام اولین بار توسط دانشگاه تهران در سال ۱۳۴۳ در مورد انتشارات خود دانشگاه شروع شد. در حال حاضر این کار در ایران توسط اداره کل پردازش و سازماندهی سازمان اسناد و کتابخانه ملی انجام می شود.
تاریخچه فهرست نویسی پیش از انتشار در جهان: این طرح به شکل غیررسمی در سال ۱۸۷۰ در آمریکا پیشنهاد شد و برای اولین مرتبه به طور رسمی توسط کتابخانه کنگره آمریکا در سال ۱۹۰۱ آغاز شد. در سال ۱۹۷۱ برای دومین مرتبه با روشی که برخاسته از طرح فهرست نویسی از مأخذ بود در کتابخانه کنگره آمریکا پی گرفته شد. پس از حدود ۳ سال ۶۵ درصد از کتابخانه های آمریکا دارای فهرست برگه پیش از انتشار شدند. در انگلستان پیشنهاد این طرح به سال ۱۸۷۶ بازمی گردد، اما اجرای رسمی آن به سال ۱۹۷۷ می رسد. در سال ۱۹۸۱ اعلام شد که ۹۰ درصد از کتابخانه های انگلستان از این طرح استفاده می کنند. در حال حاضر بسیاری از کشورهای جهان از این طرح استقبال کرده اند.
تاریخچه «فهرست نویسی پیش از انتشار» در ایران: شکل ابتدایی و مختصر این طرح را در کتابهای چاپ سال ۱۳۴۶ به بعد دانشگاه تهران و ۱۳۴۹ به بعد خانقاه نعمت اللهی می توان دید. در سال ۱۳۷۱ کتابخانه ملی ایران این طرح را به طور آزمایشی با برخی از ناشران به اجرا گذاشت و پس از موفقیت نسبی پیشنهاد قانونی شدن آن، طی طرحی در اسفند ۱۳۷۴ از سوی کتابخانه ملی به هیئت دولت ارائه شد که تصویبنامه آن در تاریخ ۸/۱۲/۱۳۷۵ به کتابخانه ملی ابلاغ شد و مسئولیت اجرایی طرح بر عهده کتابخانه ملی نهاده شد. در مهر ۱۳۷۷ کتابخانه ملی با همکاری وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی اجرای طرح را به طور رسمی آغاز کرد. اکنون با همراهی و مساعدت ناشران عزیز بیش از ۹۰٪ از کتابهای منتشر شده در سطح کشور همراه با این اطلاعات منتشر می شوند. تخمین زده می شود که فقط سالانه بیش از یک میلیارد تومان صرفه جویی حاصل اجرای این طرح است.
wiki: فیپا