Finger style ( نواختن با انگشت ) نوعی تکنیک در نواختن گیتار است که در آن نوازنده تنها با استفاده از بندانگشتان دست و ناخن یا پیک گیتار ناخنی سیم های گیتار را به ارتعاش درمی آورد. این تکنیک درست نقطه مقابل نواختن گیتار به وسیله مضراب ( پیک ) است. از این تکنیک، به نام فینگر پیکینگ نیز یاد می شود گرچه اصطلاحِ فینگر پیکینگ معمولاً در گیتار کلاسیک کاربر دارد.
از آنجایی که در این تکنیک هر انگشت توانایی به صدا درآوردن یک نت جدا را دارد، این تکنیک ( بر خلاف صدای تک واحدی مثل پیک ) توانایی ایجاد هارمونی و اجرای چند آوایی را ممکن می سازد.
از نقطه نظر فیزیکی و اجرا، در فینگر استایل دست راست گیتاریست به تنهایی در حال اجرای چندین نت از یک قسمت موسیقی در آن واحد است به طوری که هر یک از این قسمت ها در حالت معمول باید توسط چندین نفر از اعضای گروه موسیقی نواخته شود.
بسیاری از گیتاریست های مطرح در تکنیک فینگر استایل از ترکیب ناخن های اکرلیک و پیک انگشت شصت استفاده می کنند. این کار سبب کاهش احتمال شکستگی ناخن یا آسیب دیدن آن می شود. گیتاریست های مطرحی از جمله Ani DiFranco, Doyle Dykes, Don Ross, Richard Smith از این کار برای زدن گیتار استفاده می کنند.
• لازم نیست که نوازنده های گیتار پیک خود را همیشه با خود همراه داشته باشند ولی ناخن های دست همیشه باید در اندازه مناسب و شرایط مطلوب باشند.
• در این تکنیک توانایی به صدا آوردن چندین سیم گیتار در آن واحد ممکن است. این امر به نوازنده کمک می کند تا سیم های بیس را به همراه سیم های ملودی به صدا در بیاورد.
• اجرای آرپژ در این حالت بسیار ساده است ولی تکنیک های مثل ترمولو ( تکرار سریع یک نت ) در این حالت تقریبآ غیرممکن است.
• آلترنیت پیکینگ در تکنیک فینگر استایل دشوار و نیازمند تمرین است در حالی که در استفاده از مضراب نوازنده به راحتی می تواند هم از بالا و هم از پایین به سیم گیتار ضربه وارد کند.
فینگر استایل با گیتار نایلونی رایج ترین توع این سبک از نواختن گیتار است.
به طور کلی، اصطلاح گیتار کلاسیک به گونه ای از موسیقی هنری اطلاق می شود که در آن گیتاریست با استفاده از تکنیک فینگر پیکینگ، به نواختن گیتار نایلونی می پردازد. ویژگی اصلی این تکنیک در آن است که نوازنده سولو را قادر می سازد تا به مثابه یک نوازنده پیانو همزمان به اجرای هارمونی و موسیقی پولی فونیک بپردازد. هدف این تکنیک در آن است که درجه کنترل بر دینامیک و ساختار موسیقی را تا حد ممکن بالا ببرد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاز آنجایی که در این تکنیک هر انگشت توانایی به صدا درآوردن یک نت جدا را دارد، این تکنیک ( بر خلاف صدای تک واحدی مثل پیک ) توانایی ایجاد هارمونی و اجرای چند آوایی را ممکن می سازد.
از نقطه نظر فیزیکی و اجرا، در فینگر استایل دست راست گیتاریست به تنهایی در حال اجرای چندین نت از یک قسمت موسیقی در آن واحد است به طوری که هر یک از این قسمت ها در حالت معمول باید توسط چندین نفر از اعضای گروه موسیقی نواخته شود.
بسیاری از گیتاریست های مطرح در تکنیک فینگر استایل از ترکیب ناخن های اکرلیک و پیک انگشت شصت استفاده می کنند. این کار سبب کاهش احتمال شکستگی ناخن یا آسیب دیدن آن می شود. گیتاریست های مطرحی از جمله Ani DiFranco, Doyle Dykes, Don Ross, Richard Smith از این کار برای زدن گیتار استفاده می کنند.
• لازم نیست که نوازنده های گیتار پیک خود را همیشه با خود همراه داشته باشند ولی ناخن های دست همیشه باید در اندازه مناسب و شرایط مطلوب باشند.
• در این تکنیک توانایی به صدا آوردن چندین سیم گیتار در آن واحد ممکن است. این امر به نوازنده کمک می کند تا سیم های بیس را به همراه سیم های ملودی به صدا در بیاورد.
• اجرای آرپژ در این حالت بسیار ساده است ولی تکنیک های مثل ترمولو ( تکرار سریع یک نت ) در این حالت تقریبآ غیرممکن است.
• آلترنیت پیکینگ در تکنیک فینگر استایل دشوار و نیازمند تمرین است در حالی که در استفاده از مضراب نوازنده به راحتی می تواند هم از بالا و هم از پایین به سیم گیتار ضربه وارد کند.
فینگر استایل با گیتار نایلونی رایج ترین توع این سبک از نواختن گیتار است.
به طور کلی، اصطلاح گیتار کلاسیک به گونه ای از موسیقی هنری اطلاق می شود که در آن گیتاریست با استفاده از تکنیک فینگر پیکینگ، به نواختن گیتار نایلونی می پردازد. ویژگی اصلی این تکنیک در آن است که نوازنده سولو را قادر می سازد تا به مثابه یک نوازنده پیانو همزمان به اجرای هارمونی و موسیقی پولی فونیک بپردازد. هدف این تکنیک در آن است که درجه کنترل بر دینامیک و ساختار موسیقی را تا حد ممکن بالا ببرد.
wiki: فینگراستایل